Чужие люди - Ресторатор

Мы сделали выбор каждый свой и уже час шестой как

Считаем что это жестоко

И два без остатка не делиться вопреки правилам

Отсюда делаю вывод, что стали ограбленными.

Наступая на грабли не стой ноги

Я тону потому что сказать помоги не могу

Пусть небо выяснит тучи над нами на миг

Хочу в глаза посмотреть, кто назвал нас людьми.

Ногтями слов распили меня

Четвертуй за каждую букву твоего имени

И давай прямо сейчас всё вывалим вдруг

Пойдем в разные стороны забрав свою правду.

А у меня в карманах лишь кулаки сжаты

У кого-то год, неделю, месяц деньжата

И мне не жаль их, пусть им рубли

А прошу себя не быть пустым внутри

Это финал.

Его пора настала

Глупцами будем мы с тобой, если начнем с начала.

И я надеюсь, этого уже не будет

Рабами собственных свобод стали чужие люди

И вот сидим.

Смотрим гордо.

Слова застряли в стенах дрожащего горла

И память стерла всю радость из них на миг

А вздернутый быт показал нам язык и притих

Нам из их рамок не вылезти, и храмы вились те

Как в Элисте.

А как у нас?

Как и везде

Давай с тобой поговорим, давай проклятая

Давай обсудим кто из нас нарушил клятвы те

Можем вспомнить мечты, что вдвоем так хотели

Пусть они и туманные как пар из котельной

Руки вспотели.

Жду кто из нас первый сдастся

Кто первый опустит прицел указательных пальцев

Я осень любил бы за то лишь, что всем одиноко

За вид из окон, за холод душ и пейзаж мертвый

И мы с тобой сейчас мертвее листа клена

Приклеенного намертво в детском альбоме

Говорят, что дети бывают жестоки.

Особенно взрослые дети, как вышло в итоге.

Мои упреки, свидания с водкой убоги

Делили желание ангела с волею бога

Могилы глаз затопит если их рыть

Вечно нарушая правила взрослой игры

Да я давно бы порвал горизонт и гор достиг

На реактивной тяге собственной гордости

Вышло так.

Половина не может быть большей

При выборе зла как и знал руководствуюсь меньшим

Мы с тобой прожили жизни в чужой коже

И не руки надежды мы изредка держим

Ну и пусть всё пылает пламенем

Я найду свою дорогу позже со временем

Об одном прошу — не держи зла на меня

Дуб не даст росток надежды из гнилого семени

We hebben onze eigen keuze gemaakt, en het is al na zes uur

We vinden het wreed

En twee spoorloos delen niet in strijd met de regels

Hieruit concludeer ik dat ze zijn beroofd.

Als je op een hark stapt, sta je niet op je voeten

Ik verdrink omdat ik geen hulp kan zeggen

Laat de lucht even de wolken boven ons opklaren

Ik wil in de ogen zien wie ons mensen noemde.

Ze zagen me met de nagels van woorden

Kwart voor elke letter van je naam

En laten we alles nu ineens weggooien

Laten we in verschillende richtingen gaan en onze waarheid nemen.

En in mijn zakken zijn alleen mijn vuisten gebald

Iemand heeft een jaar, een week, een maand geld

En ik heb geen medelijden met ze, laat ze maar roebels hebben

En ik vraag mezelf af om van binnen niet leeg te zijn

Dit is de finale.

Zijn tijd is gekomen

We zullen dwazen zijn als we vanaf het begin beginnen.

En ik hoop dat het niet zo zal zijn

Vreemden zijn slaven geworden van hun eigen vrijheden

En hier zitten we.

We kijken trots.

Woorden blijven steken in de muren van een trillende keel

En de herinnering wist alle vreugde voor een moment van hen weg

En het omgekeerde leven liet ons de taal zien en kwam tot rust

We kunnen niet uit hun kader komen, en die tempels gekruld

Zoals in Elista.

Hoe zit het met ons?

Als een overal

Laten we met je praten, verdomme

Laten we bespreken wie van ons die eed heeft gebroken

We kunnen ons de dromen herinneren die wij tweeën zo graag wilden

Zelfs als ze mistig zijn als stoom uit een stookruimte

Handen zweterig.

Wachten tot een van ons het eerst opgeeft

Wie zal als eerste het zicht van de wijsvingers verlagen

Ik zou dol zijn op de herfst, alleen omdat iedereen eenzaam is

Voor het uitzicht vanuit de ramen, voor de kou van zielen en het dode landschap

En jij en ik zijn nu doder dan een esdoornblad

Strak gelijmd in een kinderalbum

Ze zeggen dat kinderen wreed kunnen zijn.

Vooral volwassen kinderen, zo bleek uiteindelijk.

Mijn verwijten, dadels met wodka zijn ellendig

Deelde het verlangen van een engel met de wil van God

De graven van de ogen zullen overstromen als ze worden gegraven

Altijd de regels van het spel voor volwassenen overtreden

Ja, ik zou de horizon al lang geleden hebben gebroken en de bergen hebben bereikt

Jet-aangedreven door je eigen trots

Het bleek zo.

De helft kan niet meer zijn

Bij het kiezen van het kwaad, zoals ik wist, laat ik me leiden door minder

Jij en ik leefden ons leven in de huid van iemand anders

En niet de handen van hoop die we af en toe vasthouden

Nou, laat alles branden met vlam

Ik zal later mijn weg vinden

Ik vraag om één ding - koester geen wrok tegen mij

De eik zal geen spruit van hoop geven van een verrot zaad