32 - Ресторатор

Мне 32, пора что-то делать.

Быть в теле ребенка может только священник и демон.

И где он, внутри меня вряд ли.

Внутри меня правда.

Внутри меня бабки проели дыру

водопадом.

Да и что эти деньги?

Тратил как уебан дикий и столько раз падал, не в силах

завязывать бантики

Просто не хочется, поддавшись инстинкту, закидывать кэш в разрез у свиньи на

спинке.

А тут и голод долог и город дорог, нельзя свалить оставив этих проблем ворох.

Нельзя просто прыгнуть в плацкарт до Ростова, я раз сто валил и возвращался

снова и снова.

История циклична и скучна.

Из куч наберется одна, где дна достигнув всплыл наш

парень.

Слегка ошпарен, но скинувши горб у ног, выпрямил спину продолжив идти вперед.

И пока солнце востока слепит, внутри каждого жив скульптор и он вас только слепит

И твой первый сниппет примет за детский лепет.

Но уже завтра подарит билет или

канет в Лету.

Мне эта жизнь смелая, отдала себя целою.

Я поиграл весело, нарушив плеву ей

Она всегда рядом, со мной на все готовая.

И я пущу по кругу, когда найду новую.

Я уже не надеюсь на завтра, смотрю в окно на район и читаю Кафку

Я считаю свои дни, правда.

Я считаю эти дни тратой.

Хоть и прожиты бесплатно

Такие дни мне вредны видимо.

Заполняют задние ряды ослепшие зрители

Сегодняшний день гаснет, встретимся завтра.

Спасибо что были у телеэкрана.

Мне 32. Зубов и того менее.

И с мудростью в корне меняя мнение

Жил завтрашним днем.

Построив лакшери дом из спичек, думал его заложить как

снитч

Удача в этом плане очень саркастична.

Смотрела в мои пьяные глаза, словно сыр-

косичка.

И мы с ней встретится должны вроде бы, но джип в Москве, а я в другом городе.

Моя любовь к Родине обернулась инцестом, так нежно тыкая пестом в то самое

место

Мы выбрали худшего отчима, милая вотчина, насильник не сядет на нары, пока не

кончено.

Но мне не больше всех надо, мне хочется слышать вой серенады, вместо сирены

нарядов

Я сын Ленинграда, не понять другим нас, и пути на хуй не знаю, я же не гимнаст

И эта песенка не станет гимном, Мы ждем шамана из Якутска, чтоб другим нам

передать это чувство.

Я не хочу с твоими кентами делиться на масти, Харон подкинет недорого, Привет,

влазьте

Вспышку заменит ядерный гриб перемирия, отложит бумаги и ручки ленивая мэрия

Нас учит любви только ультранасилие, нас учит быть честным кровавая Мэри.

Я уже не надеюсь на завтра, смотрю в окно на район и читаю Кафку

Я считаю свои дни, правда.

Я считаю эти дни тратой.

Хоть и прожиты бесплатно

Такие дни мне вредны видимо.

Заполняют задние ряды ослепшие зрители

Сегодняшний день гаснет, встретимся завтра.

Спасибо что были у телеэкрана.

Ik ben 32, het is tijd om iets te doen.

Alleen een priester en een demon kunnen in het lichaam van een kind zijn.

En waar hij is, in mij is het onwaarschijnlijk.

De waarheid zit in mij.

Oma's aten een gat in mij

waterval.

En wat is dit geld?

Besteed als een wilde klootzak en viel zo vaak, niet in staat

strikken strikken

Ik wil gewoon niet, bezwijkend voor instinct, geld in de snee van een varken gooien op

rug.

En hier is de honger lang en de stad duur, je kunt het niet dumpen, waardoor een heleboel van deze problemen achterblijven.

Je kunt niet zomaar in de gereserveerde stoel naar Rostov springen, ik ben honderd keer gevallen en keerde terug

opnieuw en opnieuw.

Geschiedenis is cyclisch en saai.

Van de hopen zal er één worden getypt, waar, nadat hij de bodem had bereikt, de onze aan de oppervlakte kwam.

jongen.

Licht gebroeid, maar nadat hij de bult aan zijn voeten had afgeworpen, rechtte hij zijn rug en liep verder.

En terwijl de zon van het oosten verblindt, leeft een beeldhouwer in iedereen en hij verblindt je alleen

En je eerste fragment wordt gebruikt voor babypraat.

Maar morgen zal een kaartje geven of

in de vergetelheid raken.

Dit leven is moedig voor mij, het heeft zichzelf heel gegeven.

Ik speelde vrolijk en brak haar maagdenvlies

Ze staat altijd aan mijn zijde, klaar voor alles.

En ik ga rond als ik een nieuwe vind.

Ik hoop niet meer op morgen, ik kijk uit het raam naar de wijk en lees Kafka

Ik tel echt mijn dagen.

Ik beschouw deze dagen als een verspilling.

Ook al leefden ze gratis

Dagen als deze zijn slecht voor mij.

Verblinde toeschouwers vullen de achterste rijen

Vandaag vervaagt, tot morgen.

Bedankt dat je op tv bent.

Ik ben 32. Tanden en nog minder.

En met wijsheid die mijn gedachten radicaal verandert

Leefde morgen.

Nadat ik een luxe huis van lucifers had gebouwd, dacht ik na over hoe ik het moest leggen

jatten

Geluk is in dit opzicht erg sarcastisch.

Keek in mijn dronken ogen als kaas

staartje.

En we zouden haar moeten ontmoeten, zo lijkt het, maar de jeep staat in Moskou en ik ben in een andere stad.

Mijn liefde voor het moederland veranderde in incest, dus ik prikte tegelijkertijd zachtjes in de stamper

plaats

We hebben de slechtste stiefvader gekozen, lieve heerschappij, de verkrachter zal niet op het bed zitten tot

over.

Maar ik heb niet meer nodig dan wie dan ook, ik wil het gehuil van een serenade horen, in plaats van een sirene

outfits

Ik ben de zoon van Leningrad, anderen begrijpen ons niet, en ik weet niet hoe ik moet neuken, ik ben geen turnster

En dit lied zal geen volkslied worden, we wachten op een sjamaan uit Jakoetsk, zodat anderen dat zullen doen

dit gevoel overbrengen.

Ik wil geen pakken delen met je kents, Charon zal je goedkoop geven, Hallo,

stap in

De uitbraak zal worden vervangen door een nucleaire paddestoel wapenstilstand, papieren en pennen worden opzij gezet door het kantoor van de luie burgemeester

Alleen ultrageweld leert ons liefde, Bloody Mary leert ons eerlijk te zijn.

Ik hoop niet meer op morgen, ik kijk uit het raam naar de wijk en lees Kafka

Ik tel echt mijn dagen.

Ik beschouw deze dagen als een verspilling.

Ook al leefden ze gratis

Dagen als deze zijn slecht voor mij.

Verblinde toeschouwers vullen de achterste rijen

Vandaag vervaagt, tot morgen.

Bedankt dat je op tv bent.