Atlante - Raige, Ensi

All’inizio questa merda mi faceva anche sentire vivo

Felice senza un motivo

Ma come ogni cosa quando la si idealizza

Prima o poi ti anestetizza

E non sai bene cosa sia, ne quando inizia

Come un Bar Mitzavah

In vita mia ho avuto modo di incontrare e conoscere mille persone

Ed è solo una garanzia di delusione

La gente parla, chissà come

Qua basta poco e si cambia la faccia, Ranma Saotome

Devo pensare a come andare via

Trovare un modo per farti di nuovo mia

Beata gioventù, beata l’incoscienza

Figli del caso non della provvidenza

Siamo con, siamo senza

Prendiamo fuoco ammanettati all’uscita d’emergenza

E tu vorresti dare un senso

Ma io non so più dare penso

Succede di sentirsi perso

Specie la mattina presto, come adesso

E' buia la città

Cammino tra le anime stanche

Sono ancora qua

Continuo a sentirmi distante

In piedi ma

Col mondo sulle spalle come Atlante

In piedi ma

Col mondo sulle spalle come Atlante

Qualcuno ha detto che la vita non ti carica

Mai di un peso troppo grande da sopportare

Tutte palle per quanto tu abbia le spalle larghe

Capita che non sia proporzionale

E poi ti scarica le batterie

Ci sono anche per l’anima le malattie

Basteranno le poesie e gli aforismi dei saggi

Per sollevarti, 21 grammi sono troppi anche per i giganti

In un angolo con mezzo fondo di Beluga

Mi perdo come nel triangolo delle Bermuda

La 8 in buca, partita chiusa

Abbiamo mille via d’accesso ma una sola via di fuga

E penso a quando tutto era più leggero

Più del cielo

Ma ad essere sincero

Ero io che lo reggevo anche se oggi non mi sembra vero

E tu vorresti dare un senso

Ma io non so più dare penso

Succede di sentirsi perso

Specie la mattina presto, come adesso

E' buia la città

Cammino tra le anime stanche

Sono ancora qua

Continuo a sentirmi distante

In piedi ma

Col mondo sulle spalle come Atlante

In piedi ma

Col mondo sulle spalle come Atlante

Ah, mi sento il mondo sulle spalle

Come Atlante, come Atlante

Baby ho il mondo sulle spalle

Come Atlante, come Atlante

In het begin gaf deze shit me ook het gevoel dat ik leefde

Gelukkig zonder reden

Maar zoals alles wanneer het geïdealiseerd is

Vroeg of laat verdooft het je

En je weet niet wat het is, noch wanneer het begint

Als een Mitsava Bar

In mijn leven heb ik de kans gehad om duizend mensen te ontmoeten en te leren kennen

En het is gewoon een garantie voor teleurstelling

Mensen praten, wie weet hoe

Hier is niet veel voor nodig en je verandert je gezicht, Ranma Saotome

Ik moet nadenken over hoe ik weg kan komen

Vind een manier om jezelf weer de mijne te maken

Gezegende jeugd, gezegende bewusteloosheid

Zonen van het toeval, niet van de voorzienigheid

We zijn met, we zijn zonder

We vatten vuur geboeid bij de nooduitgang

En je zou graag zin hebben

Maar ik weet niet meer hoe ik moet geven, denk ik

Het voelt toevallig verloren

Vooral 's morgens vroeg, zoals nu

De stad is donker

Ik loop tussen vermoeide zielen

ik ben er nog

Ik voel me nog steeds ver weg

Staande maar

Met de wereld op zijn schouders zoals Atlas

Staande maar

Met de wereld op zijn schouders zoals Atlas

Iemand zei dat het leven je niets aanrekent

Nooit te zwaar om te dragen

Alle ballen, hoe breed je schouders ook zijn

Het komt voor dat het niet proportioneel is

En dan slurpt het je batterijen leeg

Er zijn ook ziekten voor de ziel

De gedichten en aforismen van de essays zijn voldoende

Om je op te tillen, 21 gram is zelfs voor reuzen te veel

In een hoek met halve bodem van Beluga

Ik verdwaal zoals in de Bermudadriehoek

De 8 in het gat, wedstrijd gesloten

We hebben duizend manieren om toegang te krijgen, maar slechts één manier om te ontsnappen

En ik denk aan toen alles lichter was

Meer dan de lucht

Maar om eerlijk te zijn

Ik was het die het vasthield, ook al lijkt het me vandaag niet waar

En je zou graag zin hebben

Maar ik weet niet meer hoe ik moet geven, denk ik

Het voelt toevallig verloren

Vooral 's morgens vroeg, zoals nu

De stad is donker

Ik loop tussen vermoeide zielen

ik ben er nog

Ik voel me nog steeds ver weg

Staande maar

Met de wereld op zijn schouders zoals Atlas

Staande maar

Met de wereld op zijn schouders zoals Atlas

Ah, ik voel de wereld op mijn schouders

Zoals Atlas, zoals Atlas

Schat, ik heb de wereld op mijn schouders

Zoals Atlas, zoals Atlas