Dark Star - Pythia

Once there was a man who lived

A thousand centuries

Just to see what all this would become

Soon he saw the whole, all eventualities

Never took his eyes from the sun

As the years unfold and the sun grows

Colder and the moon

Becomes a ghostly serenade

Never to grow old and never wonder

What the greatest journey

Would become in days

Under the sea of blood

Under the sea of blood

Oh my salvation, you are my dark star

I will become what other dread to be

And so the stars exploded

Into the blackest void

And all was left to dust and light

He came to see destruction

Upon a noble steed

But all he saw was endless night

Once there was a girl who lived

A thousand centuries

Never found a friend to call her own

Soon she turned to ice

A mountain of indignity

Couldn’t bare the awful years alone

Er was eens een man die leefde

Duizend eeuwen

Gewoon om te zien wat dit allemaal zou worden

Al snel zag hij het geheel, alle eventualiteiten

Nooit nam zijn ogen van de zon

Naarmate de jaren zich ontvouwen en de zon groeit

Kouder en de maan

Wordt een spookachtige serenade

Nooit oud worden en je nooit afvragen

Wat de mooiste reis

Zou binnen enkele dagen worden

Onder de zee van bloed

Onder de zee van bloed

Oh mijn redding, jij bent mijn donkere ster

Ik zal worden wat een andere angst is om te zijn

En dus explodeerden de sterren

In de zwartste leegte

En alles werd aan stof en licht overgelaten

Hij kwam om vernietiging te zien

Op een nobel paard

Maar alles wat hij zag was een eindeloze nacht

Er was eens een meisje dat leefde

Duizend eeuwen

Nooit een vriend gevonden om haar eigen te noemen

Al snel veranderde ze in ijs

Een berg van vernedering

Kon de vreselijke jaren niet alleen aan