Windigold - Pv Nova

A l’heure où point le jour

Quand rêvent les sommets

A la faveur d’un détour

Où dorment les forêts

Dans le ciel rayonne

Un appel qui résonne

Let me go

To the land of Windigold

Where the sun is low

And the stars will always glow

Let me go

Every endless night is gone

Now I know

A new place I can call home

Un soleil à l’abordage

Dans la valse de la brume

S’en va percer les nuages

Pour en sillonner l'écume

Dans la clarté du matin

D’un automne acidulé

Une rosée de satin

Sous ma plume vient couler

Quand démarre l’automne

Les montagnes entonnent

Dans le ciel qui rayonne

Un appel qui résonne

Let me go

To the land of windigold

Where the sun is low

And the stars will always glow

Let me go

Every endless night is gone

Now I know

A new place I can call home

Op het uur dat de dag aanbreekt

Wanneer de toppen dromen

Voor een omweg

waar de bossen slapen

In de lucht schijnt

Een klinkende oproep

laat me gaan

Naar het land van Windigold

Waar de zon laag staat

En de sterren zullen altijd gloeien

laat me gaan

Elke eindeloze nacht is voorbij

Nu weet ik het

Een nieuwe plek die ik thuis kan noemen

Een naderende zon

In de wals van de mist

Gaat de wolken doorboren

Om het schuim door te schuiven

In het ochtendlicht

Van een zure herfst

Een satijnen dauw

Onder mijn pen komt te stromen

Wanneer begint de herfst?

De bergen zingen

In de stralende lucht

Een klinkende oproep

laat me gaan

Naar het land van windgoud

Waar de zon laag staat

En de sterren zullen altijd gloeien

laat me gaan

Elke eindeloze nacht is voorbij

Nu weet ik het

Een nieuwe plek die ik thuis kan noemen