Wickerman - Pulp

Just behind the station, before you reach the traffic island, a river runs

through' a concrete channel

I took you there once;

I think it was after the Leadmill

The water was dirty

And it smelt of industrialisation

Little mesters coughing their lungs up

And globules the colour of tomato ketchup

But it flows.

Yeah, it flows

Underneath the city through' dirty brickwork conduits

Connecting white witches on the Moor with pre-raphaelites down in Broomhall

Beneath the old Trebor factory that burnt down in the early seventies

Leaving an antiquated sweet-shop smell

And caverns of nougat and caramel

Nougat

Yeah, nougat and caramel

And the river flows on

Yeah, the river flows on beneath pudgy fifteen-year olds addicted to coffee

whitener

I went there again for old time’s sake

Hoping to find the child’s toy horse ride that played such a ridiculously

tragic tune

It was still there — but none of the kids seemed interested in riding on it

And the cafe was still there too

The same press-in plastic letters on the price list and scuffed formica-top

tables

I sat as close as possible to the seat where I’d met you that autumn afternoon

And then, after what seemed like hours of thinking about it

I finally took your face in my hands and I kissed you for the first time

And a feeling like electricity flowed through' my whole body

And all the time, in the background, the sound of that ridiculously

heartbreaking child’s ride outside

At the other end of town the river flows underneath an old railway viaduct

I went there with you once — except you were somebody else —

And we gazed down at the sludgy brown surface of the water together

Then a passer-by told us that it used to be a local custom to jump off the

viaduct into the river

When coming home from the pub on a Saturday night

But that this custom had died out when someone jumped and landed too near to

the riverbank and had sunk in the mud there and drowned before anyone could

reach them

I don’t know if he’d just made the whole story up, but there’s no way you’d get

me to jump off that bridge

No chance.

Never in a million years

Yeah, a river flows underneath this city

I’d like to go there with you now my pretty «amp;

follow it on for miles «amp;

miles, below other people’s ordinary lives

Occasionally catching a glimpse of the moon, through' man-hole covers along the

route

Yeah, it’s dark sometimes but if you hold my hand, I think I know the way

Oh, this is as far as we got last time

But if we go just another mile we will surface surrounded by grass «amp;

trees «amp;

the fly-over that takes the cars to cities

Buds that explode at the slightest touch, nettles that sting — but not too much

I’ve never been past this point, what lies ahead I really could not say

I used to live just by the river, in a dis-used factory just off the Wicker

The river flowed by day after day

«One day» I thought, «One day I will follow it» but that day never came

I moved away «amp;

lost track but tonight I am thinking about making my way back

I may find you there «amp;

float on wherever the river may take me

Wherever the river may take me

Wherever the river may take us

Wherever it wants us to go

Wherever it wants us to go

Net achter het station, voordat u de verkeerseiland bereikt, loopt een rivier

via 'een concreet kanaal'

Ik heb je er een keer naartoe gebracht;

Ik denk dat het na de Leadmill was

Het water was vies

En het rook naar industrialisatie

Kleine mezen hoesten hun longen op

En bolletjes de kleur van tomatenketchup

Maar het stroomt.

Ja, het stroomt

Onder de stad door 'vuile gemetselde leidingen'

Witte heksen op de Moor verbinden met prerafaëlieten in Broomhall

Onder de oude Trebor-fabriek die begin jaren zeventig afbrandde

Laat een ouderwetse snoepwinkelgeur achter

En grotten van nougat en karamel

Noga

Ja, nougat en karamel

En de rivier stroomt verder

Ja, de rivier stroomt onder mollige vijftienjarigen die verslaafd zijn aan koffie

bleekmiddel

Ik ging er weer heen omwille van de oude tijd?

In de hoop het speelgoedpaard van het kind te vinden dat zo belachelijk speelde

tragische melodie

Hij was er nog, maar geen van de kinderen leek geïnteresseerd om erop te rijden

En het café was er ook nog

Dezelfde ingeperste plastic letters op de prijslijst en geschaafde formica-top

tafels

Ik zat zo dicht mogelijk bij de stoel waar ik je die herfstmiddag had ontmoet

En toen, na wat leek op urenlang nadenken

Ik heb eindelijk je gezicht in mijn handen genomen en ik heb je voor het eerst gekust

En een gevoel alsof er elektriciteit door mijn hele lichaam stroomde

En de hele tijd, op de achtergrond, dat belachelijke geluid

hartverscheurend kinderritje naar buiten

Aan de andere kant van de stad stroomt de rivier onder een oud spoorviaduct door

Ik ging daar een keer met je mee - behalve dat je iemand anders was -

En we keken samen naar het modderige bruine wateroppervlak

Toen vertelde een voorbijganger ons dat het vroeger een plaatselijke gewoonte was om van de

viaduct in de rivier

Als je op een zaterdagavond thuiskomt uit de kroeg

Maar dat deze gewoonte was uitgestorven toen iemand sprong en landde te dicht bij...

de rivieroever en was daar in de modder gezonken en verdronken voordat iemand dat kon

bereik ze

Ik weet niet of hij het hele verhaal verzonnen heeft, maar je krijgt er nooit

mij om van die brug af te springen

Geen kans.

Nooit in een miljoen jaar

Ja, er stroomt een rivier onder deze stad door

Ik zou graag met je mee willen gaan, mijn mooie «amp;

volg het kilometers lang «amp;

mijlen, onder het gewone leven van andere mensen

Af en toe een glimp van de maan opvangen, door mangatdeksels langs de

route

Ja, het is soms donker, maar als je mijn hand vasthoudt, denk ik dat ik de weg weet

Oh, dit is zo ver als we de vorige keer waren

Maar als we nog een kilometer verder gaan, komen we aan de oppervlakte, omringd door gras «amp;

bomen «amp;

het viaduct dat de auto's naar steden brengt

Knoppen die ontploffen bij de minste aanraking, brandnetels die steken, maar niet te veel

Ik ben nog nooit voorbij dit punt geweest, wat er in het verschiet ligt, zou ik echt niet kunnen zeggen

Ik woonde vlak bij de rivier, in een niet meer gebruikte fabriek vlak bij de Wicker

De rivier stroomde dag na dag voorbij

«Op een dag» dacht ik, «op een dag zal ik het volgen» maar die dag kwam nooit

Ik ben verhuisd «amp;

de weg kwijt, maar vanavond denk ik erover om terug te gaan

Misschien vind ik je daar «amp;

drijven op waar de rivier me ook brengt

Waar de rivier me ook heen brengt

Waar de rivier ons ook brengt

Waarheen het ons ook wil laten gaan

Waarheen het ons ook wil laten gaan