Революция себя - Психея

Плачет ранка.

Каплей крови.

Я болею.

Не надо, мне страшно,

Как холодно больно.

Колесам никак не унять эту боль.

Сползаю по стенке,

Цепляясь ногтями.

Дышу слишком часто, ищу свою роль.

Стираю свое имя.

Ищу себя в себе.

Внутри меня пустыня.

Я так хочу к тебе.

Я исчезну…

РЕВОЛЮЦИЯ СЕБЯ.

Не ты не я.

Не я не ты.

ИСЧЕЗАЕМ НА ГЛАЗАХ.

И ты и я.

И я и ты.

Плачет ранка.

Ты не хочешь.

Я болею.

Я настолько далеко, что уже очень близко.

Я настолько здесь свой, что скоро стану чужим.

Я настолько высоко, что уже очень низко.

Я настолько не я, что уж точно не ты.

Никто никогда не вспомнит.

И не узнает.

Никто ничем не поможет.

И сердца стук стихает.

De wond huilt.

Een druppel bloed.

Ik ben ziek.

Nee, ik ben bang

Wat doet het pijn.

Wielen kunnen deze pijn niet wegnemen.

Ik glij van de muur af

Vastklampen aan nagels.

Te snel ademen, op zoek naar mijn rol

Ik ben mijn naam aan het wissen.

Ik ben op zoek naar mezelf.

Er is een woestijn in mij.

Ik wil je zo graag zien.

Ik zal verdwijnen…

REVOLUTIE ZELF.

Jij niet, ik niet.

Ik niet, jij niet.

WIJ VERDWIJNEN IN DE OGEN.

Zowel jij als ik.

Zowel ik als jij.

De wond huilt.

Je wil niet.

Ik ben ziek.

Ik ben zo ver weg dat ik al heel dichtbij ben.

Ik hoor hier zo goed dat ik binnenkort een vreemdeling zal worden.

Ik ben zo hoog dat ik al heel laag ben.

Ik ben zo niet ik dat jij het zeker niet bent.

Niemand zal het zich ooit herinneren.

En hij zal het niet weten.

Niemand zal helpen.

En de hartslag neemt af.