Еретики - Психея

Сколько еще нам нужно сделать открытий,

Сколько тысяч раз с крутых обрывов дней снова прыгать во тьму?

Фейерверки праздничных сцен, как забытая горстка открыток... Кому?

Сколько еще... Миллиарды фар все по встречной.

Лучей общения алмаз вдруг в темноте земной ночи отогреет меня.

Столько фраз - то кричишь, то молчишь и снова по бесконечной...

Но жребий брошен и сердце снова просит огня!

Нет, не надо пустых слов,

Здесь, в тайниках реальности и кладбище снов

Они получат своё,

Так же как и я.

Мы все получим своё.

Сколько еще мне нужно сделать порывов,

Чтобы ты расцветала в моих избитых руках?

Наша постель сперва обитель нежнейшей любви, а после камера пыток,

Где сплетаются души, а тела горят на кострах.

Сколько еще в нас надежды осталось?

Сколько лун, сколько солнц осветят ломанный путь и на нас бросят тень?

Я знаю точно - страха в жилах моих не осталось,

И вряд ли я утону в болоте адских утех,

А костер святых палачей разжигает лишь мой звонкий смех!

Нет, не надо пустых слов,

Здесь, в тайниках реальности и кладбище снов.

Нет, не надо пустых слов,

Здесь, в тайниках реальности и кладбище снов

Мы все получим своё,

Так же как и я,

Но пока моё сердце поёт,

А глаза смотрят лишь на тебя.

Я люблю тебя,

Но вдруг из тени выползает змея

И шепчет: "мы все получим своё"

Мы все получим своё,

Так же как и я,

Но пока моё сердце поёт,

А глаза смотрят лишь на тебя.

Я люблю тебя,

Но вдруг из тени выползает змея

И шепчет: "мы все получим своё"

Мы никогда не узнаем цену

За первый шаг, за взмах руки.

Палача ведут на плаху еретики.

Сколько еще здесь возьмем, сколько оставим?

Сколько кораблей нас унесут из ниоткуда в никуда?

Минуты в дни,

Дни в года,

Как тогда, как всегда

Как тогда, как всегда

Как тогда, как всегда

Как тогда... Как всегда.

Нет, не надо пустых слов,

Здесь, в тайниках реальности и кладбище снов,

Здесь мы все получим своё,

Так же как и я,

Все получим своё,

Но пока моё сердце поёт,

А глаза смотрят лишь на тебя.

Я люблю тебя,

Но вдруг из тени выползает змея

И шепчет: "мы все получим своё"

Получим своё...

Мы никогда не узнаем цену

За первый шаг, за взмах руки.

К палачам идут на плаху еретики.

Hoeveel ontdekkingen moeten we nog doen?

Hoeveel duizenden keren van steile kliffen van dagen om weer in de duisternis te springen?

Vuurwerk van feestelijke taferelen, zoals een vergeten handvol ansichtkaarten... Voor wie?

Hoeveel te meer... Miljarden koplampen staan ​​allemaal in de tegenovergestelde richting.

Stralen van communicatiediamant zullen me plotseling verwarmen in de duisternis van de aardse nacht.

Zoveel zinnen - dan schreeuw je, dan zwijg je en weer eindeloos ...

Maar de teerling is geworpen en het hart vraagt ​​opnieuw om vuur!

Nee, geen behoefte aan lege woorden

Hier in de uithoeken van de werkelijkheid en het kerkhof van dromen

Ze krijgen de hunne

Hetzelfde als mij.

We krijgen allemaal de onze.

Hoeveel impulsen moet ik nog maken?

Om je te laten bloeien in mijn gehavende handen?

Ons bed is eerst de verblijfplaats van de meest tedere liefde, en na de martelkamer,

Waar zielen met elkaar verstrengeld raken en lichamen op de brandstapel branden.

Hoeveel hoop hebben we nog?

Hoeveel manen, hoeveel zonnen zullen het gebroken pad verlichten en een schaduw op ons werpen?

Ik weet het zeker - er is geen angst meer in mijn aderen,

En het is onwaarschijnlijk dat ik zal verdrinken in het moeras van helse genoegens,

En het vuur van de heilige beulen ontsteekt alleen mijn sonore lach!

Nee, geen behoefte aan lege woorden

Hier, in de uithoeken van de werkelijkheid en het kerkhof van dromen.

Nee, geen behoefte aan lege woorden

Hier in de uithoeken van de werkelijkheid en het kerkhof van dromen

We krijgen allemaal de onze

Hetzelfde als mij,

Maar terwijl mijn hart zingt

En de ogen kijken alleen naar jou.

Ik houd van jou,

Maar ineens kruipt er een slang uit de schaduw

En fluistert "we krijgen allemaal de onze"

We krijgen allemaal de onze

Hetzelfde als mij,

Maar terwijl mijn hart zingt

En de ogen kijken alleen naar jou.

Ik houd van jou,

Maar ineens kruipt er een slang uit de schaduw

En fluistert "we krijgen allemaal de onze"

De prijs zullen we nooit weten

Voor de eerste stap, voor het zwaaien van de hand.

De beul wordt door ketters naar het hakblok geleid.

Hoeveel nemen we hier nog mee, hoeveel laten we achter?

Hoeveel schepen zullen ons van nergens naar nergens brengen?

Minuten tot dagen

Dagen in een jaar

Zoals toen, zoals altijd

Zoals toen, zoals altijd

Zoals toen, zoals altijd

Zoals toen... Zoals altijd.

Nee, geen behoefte aan lege woorden

Hier, in de uithoeken van de werkelijkheid en het kerkhof van dromen,

Dit is waar we allemaal de onze krijgen

Hetzelfde als mij,

We krijgen allemaal de onze

Maar terwijl mijn hart zingt

En de ogen kijken alleen naar jou.

Ik houd van jou,

Maar ineens kruipt er een slang uit de schaduw

En fluistert "we krijgen allemaal de onze"

Laten we onze...

De prijs zullen we nooit weten

Voor de eerste stap, voor het zwaaien van de hand.

Ketters gaan naar de beulen op het hakblok.