MOLEIKOFTA - Pop X

Scendo le scale con un abito da sposa

Gli amici sono tutti morti, tutti rosa

Salgo le scale, l’università

Sembrava ieri che eravamo qua

Giocavamo col pacco in un pacco di botte

Mi hai detto: «Ti amo, non finirà»

Ma i giorni non ci aspetteranno mai

Mi abbracci, prendi frutta e te ne vai

Ma nel cielo non piove, non c'è neanche una nuvola

Stasera chiedo a mio figlio una favola

Vorrei addormentarmi per sempre con te

Chiudo gli occhi e mi sento un bambino

Faccio sogni di notte e di giorno

Mi fanno paura, ma con te non ne ho

Tu stammi sempre vicina, tienimi la mia manina

La sera sembra mattina, canzoni della Romina

Che canta come un falò in una lingua che so

Sopra le spiagge deserte, tra le navi e gli oblò

Dedicami un pensiero che sia più vero di vero

Che sia la verità e l’universo vivrà

Ma le case di argilla e di fango

Dentro i sogni deserti del mondo

E attraverso gli spazi infiniti

Finiremo per farci due diti

Ma che bella che sei, sarai bella con lei

Sarà bello per lui, sarò giallo per lei

Sarò verde per me, sarò blu per noi due

Sarò l’asino e tu sarai il

Asciugami le lacrime con il tuo aspirapolvere

Questa vita demotica, sei una donna robotica

Che lavora tutti i giorni come un falegname

E guadagna la pagnotta con l’impasto madre

Siamo noi che diamo ritmo al tempo

Che guariamo le ferite del mento

Con i sogni e la fantasia

Tu sei riuscita a portarmi via, via

Ik ga de trap af in een trouwjurk

Vrienden zijn allemaal dood, allemaal roze

Ik ga de trap op, de universiteit

Het leek gisteren dat we hier waren

We speelden met het peloton in een pakket vaten

Je vertelde me: "Ik hou van je, het zal niet eindigen"

Maar de dagen zullen nooit op ons wachten

Je omhelst me, neemt wat fruit en vertrekt

Maar het regent niet in de lucht, er is zelfs geen wolkje

Vanavond vraag ik mijn zoon om een ​​verhaal

Ik zou voor altijd met je in slaap willen vallen

Ik sluit mijn ogen en ik voel me net een kind

Ik heb dromen 's nachts en overdag

Ze maken me bang, maar met jou heb ik er geen

Blijf altijd dicht bij me, houd mijn handje vast

De avond lijkt de ochtend, liedjes van Romina

Die zingt als een vreugdevuur in een taal die ik ken

Boven verlaten stranden, tussen schepen en patrijspoorten

Geef me een gedachte die meer waar is dan waar

Laat het de waarheid zijn en het universum zal leven

Maar de huizen van klei en modder

Binnen in de woestijndromen van de wereld

En door oneindige ruimtes

We krijgen uiteindelijk twee vingers

Maar hoe mooi je ook bent, je zult mooi zijn met haar

Het zal mooi zijn voor hem, ik zal geel zijn voor haar

Ik zal groen zijn voor mij, ik zal blauw zijn voor ons beiden

Ik zal de ezel zijn en jij zal de zijn

Droog mijn tranen met je stofzuiger

Dit demotische leven, je bent een robotvrouw

Die elke dag werkt als een timmerman

En verdien een brood met zuurdesem

Wij zijn degenen die ritme geven aan de tijd

Mogen we kinwonden genezen

Met dromen en verbeelding

Je was in staat om me weg te nemen, weg