Drogata schifosa - Pop X

È un mattino fantastico

Farei colazione con le amiche

Mi ricorderò di noi

Il giorno in cui ci sarà un guerra

Per ora le cose rimangono uguali a sé stesse

Una donna riposa distesa, che odiosa

Il suo odore mi arriva e mi uccide

Mi sembra normale, la faccio sparire

Un fulmine raggiunge il corpo del guardiano

Le tue parole sono lentamente piano

Se non ti muovi il suo sorriso sfumerà

Fracassagli le ossa e il tempo tornerà

Sotto forma di palestre artificiali nere

Che tempi erano quelli in cui dovevo bere

In cui gli innamorati erano brutti insieme

I vecchi erano risparmiati dalle pene

Un attimo e ritorno sono stato a casa

Il mio tragitto è stato trasformato appena

Dal modo in cui un bambino mi ha riconosciuto

Sul volto suo mi appare il viso di un drogato

È un momento fantastico

Quello in cui mi siedo a pranzo e rido

Mi ricorderò di voi

Nella notte in cui avrò partorito

Ma poi l’orologio non torna a girare

Le ore non vogliono neanche passare

Mi passa la voglia di fare qualcosa

Mi chiudo in un freezer o in una tagliola

Un fulmine raggiunge il corpo di un gabbiano

Le tue parole sono lentamente «ti amo»

Se non mi muovi, il mio fucile sparerà

Distruggigli la testa, tanto rivivrà

Sotto forma di casette artificiali nere

Che tempi erano quelli in cui dovevo fare

In cui gli innamorati erano orrendi insieme

E i vecchi erano parte delle proprie pene

Un attimo e ritorno, sono stato in chiesa

Il mio tragitto è stato proclamato accusa

Dal modo in cui il bambino si era preoccupato

Direi che aveva visto il volto di un drogato

Het is een fantastische ochtend

Ik zou ontbijten met vrienden

Ik zal ons onthouden

De dag dat er oorlog zal zijn

Voor nu blijven de dingen hetzelfde

Een vrouw ligt uitgestrekt, hoe hatelijk

De geur bereikt me en doodt me

Het lijkt me normaal, ik laat het verdwijnen

Een bliksem slaat in op het lichaam van de bewaker

Je woorden zijn langzaam traag

Als je niet beweegt, zal zijn glimlach vervagen

Breek zijn botten en de tijd zal terugkeren

In de vorm van zwarte kunstmatige gyms

Wat waren die tijden waarin ik moest drinken

Waarin geliefden samen lelijk waren

De oude mensen werden gespaard van pijn

Nog even en ik ben weer thuis

Mijn reis is zojuist getransformeerd

Van de manier waarop een kind me herkende

Op zijn gezicht verschijnt het gezicht van een verslaafde voor mij

Het is een fantastisch moment

Degene waar ik ga zitten om te lunchen en te lachen

Ik zal je herinneren

Op de avond dat ik beviel

Maar dan draait de klok niet meer

De uren willen niet eens voorbij gaan

Ik heb geen zin om iets te doen

Ik sluit mezelf op in een vriezer of in een val

Bliksem slaat in op het lichaam van een zeemeeuw

Je woorden zijn langzaam "ik hou van je"

Als je me niet beweegt, schiet mijn geweer

Vernietig zijn hoofd, hij zal weer leven

In de vorm van zwarte kunstwoningen

Wat waren de tijden waarin ik moest doen

Waarin de geliefden vreselijk samen waren

En de oude mensen maakten deel uit van hun eigen pijn

Nog even en ik ben terug, ik ben naar de kerk geweest

Mijn reis werd uitgeroepen tot een aanklacht

Van de manier waarop het kind zich zorgen maakte

Ik zou zeggen dat hij het gezicht van een drugsverslaafde had gezien