Storia di una lacrima - Pooh

Da una bimba e un pianto nacque lei

Piena di paura e ingenuità

Trasparente agli occhi si affacciò

Dalle chiare ciglia venne giù

E brillando scese

Lungo quel bel viso

Poi volò col vento su nel cielo

Alta sopra al mondo navigò

Vide le stagioni da lassù

Ma la vita in fretta la cambiò

Ora trasparente non è più

Niente più ricordi

Niente amore dentro

Fuori dal suo tempo e fuori dalla sua età nel cielo lassù

Quante volte il vento

Le cantava accanto

Lei non l’ascoltava lei volava

Sola nel sole e più in alto

Come se non ci fosse che lei

Lei sempre lei lei soltanto

Ad un passo dai sogni suoi

Sfida la luna e le stelle

Niente al mondo la fermerà

Ma una nuvola buia la rapì

Mille gocce strette accanto a lei

Ora il suo coraggio non ce più

Come pioggia sta scendendo giù:

Cadde sopra un fiore

Aspettò il sereno

Ora verso il cielo più volare non puo finisce così

Lentamente muore

Più non sfugge al sole

Non l’aiuta il vento resta sola

Sola nemica del sole

La sua storia finisce qui;

Grida lontane parole

Ma non c’e chi la salverà

Sola più sola di sempre

Non è un sogno non si sveglierà

Uit een kind en een kreet werd ze geboren

Vol angst en naïviteit

Doorzichtig voor de ogen die hij uitkeek

Van de heldere wimpers kwam het naar beneden

En stralend ging hij naar beneden

Langs dat mooie gezicht

Toen vloog het met de wind de lucht in

Hoog boven de wereld zeilde hij

Hij zag de seizoenen van daarboven

Maar het leven veranderde haar snel

Nu transparant is niet langer

Geen herinneringen meer

Geen liefde van binnen

Buiten zijn tijd en buiten zijn leeftijd in de lucht hierboven

Hoe vaak de wind?

Hij zong naast haar

Ze luisterde niet naar haar, ze vloog

Alleen in de zon en hoger

Alsof er niets anders was dan zij

Ze is altijd zij alleen zij

Een stap verwijderd van zijn dromen

Daag de maan en de sterren uit

Niets ter wereld zal het stoppen

Maar een donkere wolk nam haar mee

Duizend druppels dicht naast haar

Nu is zijn moed weg

Hoe de regen naar beneden komt:

Hij viel op een bloem

Hij wachtte op de heldere hemel

Nu naar de lucht meer vliegen kan zo niet eindigen

Langzaam sterft het

Het ontsnapt niet meer aan de zon

De wind helpt het niet, het blijft alleen

Alleen vijand van de zon

Zijn verhaal eindigt hier;

Schreeuw verre woorden

Maar er is niemand die het zal redden

Alleen, meer alleen dan ooit

Het is geen droom zal niet wakker worden