Solo cari ricordi - Pooh

«Quarta scala!»

«Grazie, lo so»

«Da settembre è vuoto però»

«So anche questo, grazie, non dica più niente amico

Mi ha già visto, lo sa»

Hai lasciato in angoli bui

Pochi oggetti inutili e tuoi

La bottiglia vuota di vino di resina

Comprata in viaggio da noi

Non rimane molto del tuo tempo insieme a me

Come un libro letto in fretta, io smarrii di te

Forse il senso giusto o forse qualche cosa in più

Non rimane molto per rimpiangerti di più

Giorni rapidi e strani

Parlare in inglese

E quei viaggi insieme noi

Le frontiere nell’alba

Sapore di vento

E sole addosso a noi

Si fingeva di avere

Nemmeno una lira

Per vivere di più

Questa casa da poco

Fu parte del gioco

Che un giorno ti stancò

Lessi qui sul muro il tuo messaggio, e ancora c'è

Scritto in italiano: non cercare più di me!

Desolata, inutile ironia, che mi ferì

La mia roba in ordine sul letto, tutta lì

Non sbagliavo, è proprio così

Non mi dice niente star qui

Non c'è proprio l’aria di cari ricordi

Che mi dia bisogno di te

La finestra non aprirò

Con la luce non scoprirò

Contro i muri spazi puliti

Lasciati da qualcosa che non c'è più

Non rimane molto del mio tempo insieme a te

Non rimane molto da rimpiangere per me

Non rimane molto del mio tempo insieme a te

Non rimane molto da rimpiangere per me

"Vierde schaal!"

"Dankje weet ik"

"Sinds september is het echter leeg"

«Ik weet dit ook, dank je, zeg niets meer, vriend

Hij heeft me al gezien, hij weet het"

Je bent vertrokken in donkere hoeken

Weinig nutteloze items en de jouwe

De lege fles harswijn

Onderweg bij ons gekocht

Er is niet veel van je tijd meer bij mij

Als een snel gelezen boek ben ik je kwijt

Misschien de juiste manier of misschien iets meer

Er is niet veel meer om het meest spijt van te hebben

Snelle en vreemde dagen

Spreek Engels

En die reizen met ons

Grenzen in de dageraad

Smaak van de wind

En zon op ons

Hij deed alsof hij

Niet eens een lira

Meer leven

Dit huis onlangs

Het hoorde bij het spel

Die ene dag dat je moe werd

Ik las je bericht hier op de muur, en het is nog steeds

In het Italiaans geschreven: zoek me niet meer!

Desolate, nutteloze ironie, die me pijn deed

Mijn spullen in orde op het bed, allemaal daar

Ik was niet verkeerd, dat klopt

Het zegt me niets om hier te blijven

Er is echt geen sfeer van dierbare herinneringen

Dat ik je nodig heb

Het venster gaat niet open

Met het licht kom ik er niet achter

Schone ruimtes tegen de muren

Achtergelaten door iets dat niet meer bestaat

Er is niet veel van mijn tijd meer met jou

Er is niet veel meer waar ik spijt van heb

Er is niet veel van mijn tijd meer met jou

Er is niet veel meer waar ik spijt van heb