Reporter - Pooh

E poi la donna parlò

Nella sua lingua impossibile

Aveva la tua telecamera

E mi versò del the

Ad altri giorni pensai

Quando dicevi: non muoverti

La luce è giusta per riprenderti

Io sono brava, sai

Dicevi: l’Italia è fantastica

Ma poco succede da noi

Dammi frontiere coi brividi

Immagini ai limiti

Eri il sole, e curiosi e guerrieri gli occhi tuoi

Eri il sale, che dava sapore ai giorni miei

Le città ci guardavano insieme

Viaggiare e far l’amore con allegria

Dicesti: fra un poco l’inverno verrà, peccato!

Il vento freddo dell’Est

Riempiva gli occhi di polvere

Fece un granello di una lacrima

E il treno ripartì

Nessuna guerra più ormai

Il tempo ha fretta e dimentica

Ma era sospeso in quelle immagini

Che io portavo via

Dicevi: è un mestiere bellissimo

Cattura la vira ed è mio

Che cosa mi può succedere?

Al massimo mi sparano

Eri il sole, fra le borse e i biglietti nel tassì

Eri il sale, di piccole lacrime al check-in

L’aeroporto è un ufficio postale

Ti controlla, ti timbra e ti manda via

Dicesti: fra un po' l’estate verrà e torno!

Eri il sole, ma sei tornata via da qui

Eri il sale, negli ultimi istanti del tuo film

Molta vita è ormai acqua passata

È tornata più volte primavera

Ma non torna più quella luce su me, di allora

Il vento freddo dell’Est

Riempiva gli occhi di polvere

Fece un granello di una lacrima

E il treno ripartì

Ad altri giorni pensai

En toen sprak de vrouw

In zijn taal onmogelijk

Hij had je camera

En hij schonk me wat thee in

Over andere dagen dacht ik

Toen je zei: niet bewegen

Het licht heeft gelijk om je terug te nemen

Ik ben goed, weet je

Je zei: Italië is fantastisch

Maar er gebeurt weinig met ons

Geef me grenzen met spanning

Beelden tot het uiterste

Je was de zon, en je ogen nieuwsgierig en krijgers

Jij was het zout, dat smaak gaf aan mijn dagen

Steden keken samen naar ons

Reis en bedrijf de liefde met vreugde

Je zei: de winter komt over een tijdje, jammer!

De koude oostenwind

Het vulde de ogen met stof

Hij maakte een druppeltje traan

En de trein vertrok

Geen oorlog meer nu

De tijd heeft haast en vergeet

Maar hij was geschorst in die beelden

Dat ik wegnam

Je zei: het is een mooie baan

Leg de beurt vast en hij is van mij

Wat kan er met mij gebeuren?

Ze schieten me hoogstens neer

Jij was de zon, tussen de tassen en kaartjes in de taxi

Jij was het zout, kleine tranen bij het inchecken

De luchthaven is een postkantoor

Hij controleert je, stempelt je en stuurt je weg

Je zei: over een tijdje komt de zomer en ben ik terug!

Je was de zon, maar je kwam hier vandaan

Jij was het zout, in de laatste momenten van je film

Veel leven is nu verleden tijd

De lente is meerdere keren teruggekomen

Maar dat licht is sindsdien niet meer bij mij teruggekomen

De koude oostenwind

Het vulde de ogen met stof

Hij maakte een druppeltje traan

En de trein vertrok

Over andere dagen dacht ik