Opera prima - Pooh

In una bolla di luce di luna smarrita, stanotte ho risvegliato te

Cadono in autunno i girasoli del mio giardino

E una primavera stanca genera nuove pietre soltanto

Ma oggi, amore mio, ho imparato da te il suono vibrante della mia voce

Ho nella pelle, amore mio, il brivido meraviglioso della mia prima idea

La mia mente è qua

Spezzata in due metà

Quello che vorrei

E questa realtà

Questa vita che

Mi spegne sempre più

E la fantasia

Che cerca di portarmi via

Mondi senza età

Fantasmi di città

Voci d’acqua chiara di un milione

Di anni fa

Poi mi guardo e so

Che ormai non volerò

Sto cadendo giù

E il vento non mi vuole più

Dio senza immagine

Che invadi l’anima

Lasciami un attimo qui

Tra pietre lucide

Di luna giovane

Non ho paura, lo sai

Questa terra io

Io l’ho sognata già

Dai vulcani spenti

Della mia città

E nella foresta

A piedi nudi correrò

E al grande girasole

Io so che non mi inchinerò

Principessa che

Dormivi senza età

Dalla pietra io

T’ho liberata già

Libera con te

La mente se ne va

Verso il sole che

Per lei mai più si spegnerà

Sono sveglio e c'è

La vita dentro me

E la verità adesso so cos'è

Ora la mia pagina

Più bianca non sarà

È l’amore che

La storia scriverà

Con me

In een bubbel van verloren maanlicht maakte ik je vanavond wakker

De zonnebloemen in mijn tuin vallen in de herfst

En een vermoeide lente genereert alleen nieuwe stenen

Maar vandaag, mijn liefste, heb ik het vibrerende geluid van mijn stem van jou geleerd

Ik heb in mijn huid, mijn liefste, de wonderbaarlijke sensatie van mijn eerste idee

Mijn geest is hier

In twee helften gebroken

Wat ik zou willen

En deze realiteit

Dit leven dat

Het stoot me steeds meer af

En de fantasie

Proberen om me weg te nemen

Tijdloze werelden

Geesten van de stad

Stemmen van helder water van een miljoen

Jaren geleden

Dan kijk ik naar mezelf en ik weet het

Ik zal nu niet vliegen

ik val naar beneden

En de wind wil me niet meer

God zonder beeld

Dat dringt de ziel binnen

Laat me hier even achter

Tussen glanzende stenen

Van de jonge maan

Ik ben niet bang, weet je

Dit land mij

Ik heb er al van gedroomd

Van uitgedoofde vulkanen

van mijn stad

En in het bos

Ik zal op blote voeten rennen

En naar de grote zonnebloem

Ik weet dat ik niet zal buigen

prinses dat

Je sliep tijdloos

Van de steen I

Ik heb je al bevrijd

Gratis bij jou

De geest gaat weg

Naar de zon die

Voor haar gaat het nooit meer uit

Ik ben wakker en daar is het

Het leven in mij

En de waarheid nu weet ik wat het is

Nu mijn pagina

Witter wordt het niet

Het is liefde dat

De geschiedenis zal schrijven

Met mij