Lettera da Marienbad - Pooh

Sono contento

Si è alzato un po' il vento

La nebbia cadrà

Nasce il mattino

Una notte di meno

Ed eccomi qua

Laghi e pianura

La radio straniera

Si sente da un po'

Non sono stanco

La guida è sicura

Ce la farò

Questi anni chiusi in una lettera

La tua storia, la tua fuga inutile

L’uomo forte che non sa sorriderti

Il suo mondo che ti annienta…

Non ti avranno un giorno di più

Se tu vorrai ti aspetta laggiù

La nostra città

La mia casa è ancora così

Disordinata e piena di sole

Come vuoi tu

Strada privata

Villa isolata

Nascosta là

Nell’ombra quieta

Della pineta

Abiti qua

La fontana non è molto limpida

Anche i fiori sanno d’aria umida

Tutto intorno sembra sopravvivere

Mi domando come hai fatto a viverci

Dal confine all’alba per telefono

Dissi solo «son venuto a prenderti»

Eri sola, sola come al solito

Fra un istante tornerai a vivere

(ripete ad libitum)

ik ben gelukkig

De wind is een beetje opgestoken

De mist zal vallen

Het wordt 's ochtends geboren

Een nacht minder

En hier ben ik

Meren en vlaktes

De buitenlandse radio

Hij hoort al een tijdje

ik ben niet moe

Autorijden is veilig

ik zal het maken

Deze jaren afgesloten in een brief

Jouw verhaal, jouw nutteloze ontsnapping

De sterke man die niet naar je kan glimlachen

Zijn wereld die je vernietigt...

Ze krijgen je geen dag meer

Als je wilt, wacht het daar op je

Onze stad

Mijn huis is nog steeds zo

Rommelig en zonnig

Zoals je wilt

Eigen weg

Afgelegen villa

daar verborgen

In de stille schaduw

Van het dennenbos

Je woont hier

De fontein is niet erg duidelijk

Zelfs de bloemen ruiken naar vochtige lucht

Alles rondom lijkt te overleven

Ik vraag me af hoe je daar hebt kunnen leven

Telefonisch van de grens tot het ochtendgloren

Ik zei gewoon "ik kwam je halen"

Je was alleen, alleen zoals gewoonlijk

In een oogwenk kom je weer tot leven

(herhaalt ad libitum)