Diritto d'amare - Pooh

Piegato in un pacco sottile

C'è il tuo vestito bianco di qualche anno fa

Memoria di un’amore che fu primavera

E adesso è precaria routine

Eppure lo specchio è gentile

Non mostra quasi traccia del tempo che va

Si vedono ragazze coi libri di scuola

Che sembran più vecchie di te

Ma lui si addormenta leggendo

È già tanto se c'è…

E una donna ha diritto d’amare e occasioni ne hai

Non ti arrendi ai tramonti del cuore eri bella e lo sei

E i tuoi figli già prendono il largo perchè quella è la via

E lui sembra un cliente d’albergo buonanotte poesia

E quanto bisogna soffrire

Per ingannare gli anni ed entrare nei jeans

E allora ti domandi dov'è che hai sbagliato

Cos’hanno le altre e tu no

Eppure il tuo frutto maturo

Trattiene tanto amore che scoppia tra un po'

E lui candidamente non si accorge di niente

A parte che è amaro il caffè

Sei forte ma intorno c'è un muro

Più forte di te…

E una donna ha diritto d’amare sei al giro di boa

Non hai tempo di farti cullare dalla malinconia

E lasciarti cadere le braccia non è quello che vuoi

Quanta voglia di sbattergli in faccia che non c'è solo lui

Il tempo è una lama sottile

Millimetri per volta si porta via te

Quell’anima un po' zingara e un po' guerrigliera

È il solo dottore che hai

Magari è influenza d’autunno

Va via prima o poi…

Opgevouwen in een dun pakket

Daar is je witte jurk van een paar jaar geleden

Herinnering aan een liefde die lente was

En nu is het een precaire routine

Toch is de spiegel zachtaardig

Het vertoont bijna geen spoor van het verstrijken van de tijd

Je ziet meisjes met schoolboeken

Dat ze er ouder uitzien dan jij

Maar hij valt in slaap terwijl hij leest

Het is al veel als er...

En een vrouw heeft het recht om lief te hebben en jij hebt kansen

Je geeft je niet over aan de zonsondergangen van het hart, je was mooi en dat ben je

En je kinderen gaan er al vandoor want dat is de manier

En hij ziet eruit als een welterustengedicht van een hotelklant

En hoeveel je moet lijden

Om de jaren te bedriegen en in jeans te stappen

En dan vraag je je af waar je fout ging

Wat de anderen hebben en jij niet

Toch je rijpe fruit

Houdt zoveel liefde vast dat het na een tijdje uitbreekt

En hij merkt er eerlijk gezegd niets van

Behalve dat de koffie bitter is

Je bent sterk maar er staat een muur omheen

Sterker dan jij...

En een vrouw heeft het recht om er halverwege van te houden

Je hebt geen tijd om gesust te worden door melancholie

En je armen laten vallen is niet wat je wilt

Hoeveel verlangen om hem in het gezicht te slaan dat er niet alleen hij is

Tijd is een dun mes

Millimeters per keer neemt het je mee

Die ziel een beetje zigeuner en een beetje guerrilla

Hij is de enige dokter die je hebt

Misschien is het herfstgriep

Vroeg of laat gaat het weg...