Dialoghi - Pooh

Prepotente la sveglia risolve tutti i sogni

Quinto giorno d’estate accettato come gli altri

Esco dalla semioscura stanza

Apro solo una finestra

Entro nei vestiti e torno sui miei passi per un bacio a chi

Dorme ancora

Cara piccola ragazza che mai ti svegli presto

Alla mia colazione per strada penserò

Io t’ho scelta per amore un giorno

Ti dissi «Siamo un altro mondo

Quindi non ti chiedo niente mi va bene ciò che fai

E non fai»

Un istante e affondo dentro la città

I miei passi ormai sanno dove si va

Vado a rendermi utile a chi nemmeno so chi è

Dentro grandi stanze illuminate io

Fino a questa sera mi rinchiuderò

Ma la mente segnala un pensiero certo insolito

Mi hanno detto che in questa città invisibilmente

Meridiano o qualcosa, ma passa proprio qui

Se d’un tratto mi ci sento sopra

A un filo che fa il giro del mondo

E questo rade i miei pensieri e nasce limpida un’idea

Dentro me

Quanto tempo ho perso fino adesso io

Mi son fatto dunque attraversare anch’io

Dalle nuove stagioni in silenzio senza vivere

Ha chinato il capo la mia fantasia

Disperdendo l’ansia che sarebbe mia

Di raccogliere dialoghi d’aria e farne poesia

E semplicemente stando al posto mio

Ho dimenticato che respiro anch’io

E scoprirlo un mattino d’estate può pesare un po'

(ripete ad libitum)

Dominante wekker lost alle dromen op

Vijfde dag van de zomer geaccepteerd zoals de anderen

Ik verlaat de halfdonkere kamer

Ik open alleen een raam

Ik trek mijn kleren aan en keer op mijn stappen terug voor een kus met wie?

Slaapt nog

Lieve kleine meid die nooit vroeg wakker wordt

Ik zal aan mijn ontbijt op straat denken

Ik koos je op een dag voor liefde

Ik zei je "We zijn een andere wereld"

Dus ik vraag je niets, ik vind het goed wat je doet

En dat doe je niet"

Even en ik zak weg in de stad

Mijn stappen weten nu waar ze heen moeten

Ik ga mezelf nuttig maken voor degenen die niet eens weten wie ze zijn

Ik ben in grote, verlichte kamers

Tot vanavond sluit ik mezelf op

Maar de geest signaleert een bepaalde ongewone gedachte

Ze vertelden me dat onzichtbaar in deze stad

Meridiaan of zoiets, maar het gaat hier voorbij

Als ik me er ineens overheen voel

Een draad die de wereld rondgaat

En dit scheert mijn gedachten en een idee is duidelijk geboren

In mij

Hoeveel tijd heb ik tot nu toe verloren?

Dus ik maakte mezelf ook boos

Van de nieuwe seizoenen in stilte zonder te leven

Mijn fantasie heeft zijn hoofd gebogen

De angst wegnemen die de mijne zou zijn

Luchtdialogen verzamelen en er poëzie van maken

En gewoon in mijn plaats zijn

Ik was vergeten dat ik ook adem

En ontdekken dat een zomerochtend een beetje kan wegen

(herhaalt ad libitum)