Armupalavik - Põhja-Tallinn, Artjom Savitski

Leek võib süttida ja kiirelt kustuda

Võime rääkida võime vaikida

Me pole üksinda see paneb meid uskuma

Armupalavik meid kõiki nakatab

Tundsin üht tüdrukut, kes meeldis mulle lõputult

Kuid nii ausaks kui see pilt end ei maalinud sai see lõpuks lõhutud

Ma nii nõutult jäin vaatama ja oma lõugu saand avada

Ja öelda ei jõudnud mis vajan ma nii enne põudu mind tabas maa

Mind rabas ta vaatan ta pilte ja meenutan et nii pagana

Väga tundsin kirge ja mind erutas mingi perutus ta mind erutas

Alati mis siin salata sellest tekkiski mul armupalavik

Siis tundsin külgetõmmet, kuid sinust maaliti mulle

Vaid sünge lõuend pritsiti vaid tühje sülge õuel

Ma olin ülbe õujee, kuid teadsin, et mu põues

Ei ole kivi ja ma teadsin, mida tunnen, õudne

Võis tunduda mu minevik, ma ei jõudnud öelda veel midagi

Ja niisiis mind halba nimekirja lisasid

Kui lõpuks lahti lõin suu, kuigi tahtsin ta ei kuulnd

Mu sõnad suult kaugusesse viis tuul ei muud

Leek võib süttida ja kiirelt kustuda

Võime rääkida võime vaikida

Me pole üksinda see paneb meid uskuma

Armupalavik meid kõiki nakatab

Ma olin ka siin ükskord haigelt kinni ühes plikas

Tegelt ta ise alustas ja sellega ei läindki pikalt

Kõik meeldis algul sain kõik nagu harjund

Kurat ma ei saand arugi kui olin juba armund

Kiindusin kinni, kui saan ma otsale

Kuid ma ei teadnud, et ta on orav, hüppab oksalt oksale

Ja oligi käest läind, kuid mu pea oli teda täis

Head asjad kaua ei kesta, nii ma olen näind

Ta mängis nii hästi, ma ei osand arvata

Ei pidand vajalikuks kõike taga valvata

Seest kripeldas, liiga hea, et olla päris

Püüdsin mõtted mujale, kuid seest see ikka näris

Nii ta läks ja võttis ingel kaasa tüki minust

Nüüd teen järgi mõteldes, sest plussist mitu miinust

Ta tegi must mehe, kelleks poleks tahtnud saada

Närvihaigeid hulle ei usalda, kui tagasi vaatan

Leek võib süttida ja kiirelt kustuda

Võime rääkida võime vaikida

Me pole üksinda see paneb meid uskuma

Armupalavik meid kõiki nakatab

Ta seal seisis, piltilus kataloog

Tema nimel võitlus pole niisama matadoor

Nime ma ei teadnud, elas kõrvalmajas

Veidike psyco, selle pand kõrvataha

Ja märganud olen, et ta on paralt parajane

Minu süda külm, aga nii salajane

Tal oma plaanid, oma elu, oma klemm

Olen võõras nina temale, ei ole oma vend

Neiu võiks olla mulle kui amigo

Homme juba natuke rohkem kui amigo

Tookord temaga ei suhelnud julgemalt

Kuule, mis on su number ja kuidas sul kulgend

Aga kord on nähtud juba, rong on läinud

Oli võimalus hiljem, olen vaid kord veel näinud

Siiani jahivad teda mööduvad pilgud

On lööduna pingil, aga hoiavad hirmul

Leek võib süttida ja kiirelt kustuda

Võime rääkida võime vaikida

Me pole üksinda see paneb meid uskuma

Armupalavik meid kõiki nakatab

Leek võib süttida ja kiirelt kustuda

Võime rääkida võime vaikida

Me pole üksinda see paneb meid uskuma

Armupalavik meid kõiki nakatab

De vlam kan ontbranden en snel uitgaan

We kunnen praten, we kunnen zwijgen

We zijn niet alleen, het doet ons geloven

De koorts van liefde besmet ons allemaal

Ik kende een meisje dat ik eindeloos leuk vond

Maar zo eerlijk als de foto niet schilderde, brak hij uiteindelijk

Ik keek zo en opende mijn kin

En ik kon niet zeggen wat ik nodig had, dus voordat de droogte me op de grond trof

Ik werd getroffen door zijn foto's en ik herinner me die hel

Ik was erg gepassioneerd en ik was opgewonden

Het is altijd een geheim dat ik liefdeskoorts heb

Toen voelde ik me aangetrokken, maar je was voor mij geschilderd

Alleen het sombere canvas werd alleen op het lege speeksel in de tuin gespoten

Ik was arrogant in de tuin, maar ik wist dat het in mijn wang was

Er is geen steen en ik wist hoe eng ik me voelde

Het leek misschien mijn verleden, ik kon niet anders zeggen

En dus heb je me toegevoegd aan een slechte lijst

Toen ik eindelijk mijn mond opendeed, wilde ik het niet horen

Mijn woorden van de mond tot de afstand, zoals de wind niet verandert

De vlam kan ontbranden en snel uitgaan

We kunnen praten, we kunnen zwijgen

We zijn niet alleen, het doet ons geloven

De koorts van liefde besmet ons allemaal

Ik was ooit ziek hier in een kloof

Sterker nog, hij is zelf begonnen en het zal niet lang meer duren

Alles wat ik eerst leuk vond, kreeg alles als een gewoonte

Verdomme, ik begrijp niet of ik al verliefd was

Ik kwam vast te zitten toen ik op was

Maar ik wist niet dat hij een eekhoorn was, hij springt van tak naar tak

En hij was weg, maar mijn hoofd was vol van hem

Goede dingen duren niet lang, dus ik begrijp het

Hij speelde zo goed, ik kan het niet raden

Ik vind het niet nodig om alles te bewaken

Binnen gekrabbeld, te mooi om echt te zijn

Ik probeerde mijn gedachten ergens anders, maar van binnen kauwde het nog steeds

Dus ging hij en nam een ​​engel mee

Nu denk ik erover na, want er zijn verschillende nadelen

Hij maakte een zwarte man die hij niet wilde zijn

Ik vertrouw nerveuze mensen niet als ik terugkijk

De vlam kan ontbranden en snel uitgaan

We kunnen praten, we kunnen zwijgen

We zijn niet alleen, het doet ons geloven

De koorts van liefde besmet ons allemaal

Hij stond daar, een geïllustreerde catalogus

Voor hem vechten is niet zozeer een matador

Ik kende de naam niet, woonde naast de deur

Een beetje psyco, het is een bok achter je oor

En ik heb gemerkt dat hij gelijk heeft

Mijn hart is koud, maar zo geheimzinnig

Hij heeft zijn plannen, zijn leven, zijn terminal

Ik ben een vreemde voor hem, niet mijn broer

Het meisje zou mij kunnen zijn als een amigo

Morgen iets meer dan amigo

Hij communiceerde toen niet vrijmoediger

Hé, wat is je nummer en hoe gaat het?

Maar eenmaal gezien, is de trein weg

Er was een kans later, ik heb het nog maar één keer gezien

Hij wordt nog steeds opgejaagd door voorbijgaande blikken

Hij is aan de bank genageld, maar is bang

De vlam kan ontbranden en snel uitgaan

We kunnen praten, we kunnen zwijgen

We zijn niet alleen, het doet ons geloven

De koorts van liefde besmet ons allemaal

De vlam kan ontbranden en snel uitgaan

We kunnen praten, we kunnen zwijgen

We zijn niet alleen, het doet ons geloven

De koorts van liefde besmet ons allemaal