Вторник - PIZZA

Обыкновенный вторник, самый незаметный день

Был, как будто не был, плыл и вяло утонул в среде.

Я заведу мотор, на кольце — затор.

Дорога - не восторг, но на метро — не то.

Еду я домой.

Еду, еду, а кругом метет метель.

Я звонил тебе днем, просто так.

— Алё?

Привет!

— Алё!

Привет!

Я звонил весь день, но длинные гудки в ответ.

Номер наберу, и снова не берут.

Где же ты, мой друг?

Где, где ты, добрый друг?

Нападает грусть и безнадежно впереди стоит проспект.

Мы с тобою никогда не постареем,

Если сможем иногда быть добрее.

Открывай скорее, у дверей я.

У дверей я.

И мы как будто вновь вместе, такой я видел сон вчера.

А у меня — всё песни, и это не совсем игра.

И горе — не беда, и годы — города, и горы — высота, и я хочу туда.

И ты хотела так, но что-то сбилось и остановился шаг.

Не постоянно время, неровен час,

Прошу, не дай ему все решить за нас.

Несколько минут годы не вернут,

Но можем мы вдвоем в них просто заглянуть.

И к этому окну, так спешил я, может быть, в последний раз.

Мы с тобою никогда не постареем,

Если сможем иногда быть добрее.

Открывай скорее, у дверей я.

У дверей я.

Мы с тобою никогда не постареем,

Если сможем иногда быть добрее.

Открывай скорее, у дверей я.

У дверей я.

Открывай скорее, у дверей я.

И мы как будто вновь вместе

Обыкновенный вторник... самый незаметный день.

Gewone dinsdag, de meest onopvallende dag

Het was, alsof het niet geweest was, het dreef en loom verdronk in de omgeving.

Ik start de motor, er is een file op de ring.

De weg is geen genot, maar de metro is dat niet.

Ik ga naar huis.

Eten, eten, en een sneeuwstorm veegt rond.

Ik belde je overdag, zomaar.

- Hallo?

Hoi!

- Hallo!

Hoi!

Ik heb de hele dag gebeld, maar lange piepjes als antwoord.

Ik bel het nummer en ze nemen niet meer op.

Waar ben je, mijn vriend?

Waar, waar ben je, goede vriend?

Verdriet slaat toe en de avenue staat hopeloos voor zich uit.

Jij en ik zullen nooit oud worden

Als we soms wat vriendelijker kunnen zijn.

Doe open, ik sta voor de deur.

Ik sta voor de deur.

En we lijken weer samen te zijn, zo'n droom had ik gisteren.

En ik heb alle nummers, en het is niet echt een spel.

En verdriet is geen probleem, en jaren zijn steden, en bergen zijn hoogten, en daar wil ik heen.

En dat wilde je ook, maar er ging iets mis en de stap stopte.

De tijd is niet constant, het uur is ongelijk,

Laat hem alsjeblieft niet alles voor ons beslissen.

Een paar minuten brengen geen jaren terug

Maar we kunnen ze gewoon samen bekijken.

En naar dit raam had ik zo'n haast, misschien voor de laatste keer.

Jij en ik zullen nooit oud worden

Als we soms wat vriendelijker kunnen zijn.

Doe open, ik sta voor de deur.

Ik sta voor de deur.

Jij en ik zullen nooit oud worden

Als we soms wat vriendelijker kunnen zijn.

Doe open, ik sta voor de deur.

Ik sta voor de deur.

Doe open, ik sta voor de deur.

En we lijken weer samen te zijn

Gewone dinsdag... de meest onopvallende dag.