Фары - PIZZA

А ты прячешь глаза за фарами и всё идёт чередом, как до, ре, ми.

Твои мысли поют гитарами и тревожат душу минорами.

А вокруг все гуляют парами и друг друга чувствуют порами,

А ты прячешь глаза за фарами, и тебе непременно здорово.

Когда станем однажды старыми, и усталость на плечи горами.

Не забудь меня, а то мало ли, какими мы станем синьорами.

Тебя жизнь выжигала пожарами, и мою не измерить приборами.

Скоро нас перенасытят угарами и запустят седины в бороду.

И не важно какими странами, мы не заменим родного города.

Мы останемся другами, братьями, и сегодня мы выпьем поровну.

Те, кто время крадет между барами, никогда не назовут ворами.

Мои мысли поют гитарами, почему-то все больше минорными.

Ты не заметишь, как пролетят года, пролетят.

Меняются люди и Боги их судьи, — они все простят.

Ты не заметишь, как пролетят года, пролетят.

Меняются люди и Боги их судьи, а мы —

Мы пути одинаково чертим, выбрав разные корабли.

И несут нас похожие черти по просторам чужой земли.

Мы пути одинаково чертим, выбрав разные корабли.

И несут нас похожие черти по просторам чужой земли.

Жизнь особо никогда по голове не гладила, — правда ведь?

И теперь, приятель, поверь, ударов на всех хватит.

Надо бы звякнуть матери, что-нибудь сказать ей,

Что у нас все в порядке, на нашей съемной хате.

И среди бурь все еще плавает худой катер.

Спокойной ночи пожелать ей, и пожалуй, хватит.

А что еще сказать, — об остальном не с ней.

Не для ее ушей, может даже не для батиных.

Так много наших, кому медом намазано здесь.

Там ничего не было, а тут все есть.

Прелесть!

Гуляй — не хочу!

Все рвут покорять Москву,

Но покоряются ей сами, и просто живут.

Меняясь на глазах до неузнаваемости,

То ли взросление это, то ли предательство.

А мы накинем фары, и будем такими, как есть —

Одна любовь, одна жизнь, одна песня.

Ты не заметишь, как пролетят года, пролетят.

Меняются люди и Боги их судьи, — они все простят.

Ты не заметишь, как пролетят года, пролетят.

Меняются люди, и Боги их судьи, а мы, а мы —

Мы пути одинаково чертим, выбрав разные корабли.

И несут нас похожие черти по просторам чужой земли.

Мы пути одинаково чертим, выбрав разные корабли.

И несут нас похожие черти по просторам чужой земли.

Мы пути одинаково чертим, выбрав разные корабли.

И несут нас похожие черти по просторам чужой земли.

Мы пути одинаково чертим, выбрав разные корабли.

И несут нас похожие черти по просторам чужой земли.

En je verbergt je ogen achter de koplampen en alles gaat door zoals voorheen, re, mi.

Je gedachten zingen met gitaren en verstoren de ziel met minderjarigen.

En iedereen loopt in paren rond en voelt elkaar af en toe,

En je verbergt je ogen achter de koplampen, en je voelt je zeker goed.

Wanneer we op een dag oud worden, en vermoeidheid op de schouders van de bergen.

Vergeet mij niet, anders weet je nooit wat voor ondertekenaars we zullen worden.

Jouw leven is verbrand door vuren, en het mijne kan niet worden gemeten met instrumenten.

Binnenkort zullen we oververzadigd zijn met dampen en grijze haren in onze baarden laten lopen.

En in welk land ook, we zullen onze geboorteplaats niet vervangen.

We zullen vrienden blijven, broeders, en vandaag zullen we gelijk drinken.

Degenen die tijd stelen tussen de tralies zullen nooit dieven worden genoemd.

Mijn gedachten zingen met gitaren, om de een of andere reden steeds minder.

Je merkt niet hoe de jaren voorbij vliegen, ze vliegen voorbij.

Mensen veranderen en Goden zijn hun rechters - ze zullen alles vergeven.

Je merkt niet hoe de jaren voorbij vliegen, ze vliegen voorbij.

Mensen veranderen en de goden van hun rechters, en wij...

We tekenen de paden op dezelfde manier en kiezen verschillende schepen.

En soortgelijke duivels dragen ons over de uitgestrektheid van een vreemd land.

We tekenen de paden op dezelfde manier en kiezen verschillende schepen.

En soortgelijke duivels dragen ons over de uitgestrektheid van een vreemd land.

Het leven heeft nooit echt de kop gestreeld, toch?

En nu, vriend, geloof me, er zullen genoeg klappen vallen voor iedereen.

Ik zou mijn moeder moeten bellen, haar iets vertellen,

Dat alles bij ons in orde is, in onze gehuurde hut.

En een dunne boot vaart nog steeds tussen de stormen.

Welterusten om haar te wensen, en misschien is dat genoeg.

En wat anders te zeggen - de rest is niet bij haar.

Niet voor haar oren, misschien zelfs niet voor papa's.

Zo velen van ons, die hier met honing zijn besmeurd.

Er was daar niets, maar alles is hier.

Charme!

Spelen - ik wil niet!

Iedereen staat te popelen om Moskou te veroveren,

Maar ze onderwerpen zich er zelf aan en leven gewoon.

Voor onze ogen onherkenbaar veranderen

Of dit nu opgroeien is, of verraad.

En we zullen de koplampen aandoen, en we zullen zijn zoals we zijn -

Eén liefde, één leven, één lied.

Je merkt niet hoe de jaren voorbij vliegen, ze vliegen voorbij.

Mensen veranderen en Goden zijn hun rechters - ze zullen alles vergeven.

Je merkt niet hoe de jaren voorbij vliegen, ze vliegen voorbij.

Mensen veranderen, en de goden zijn hun rechters, en wij, en wij -

We tekenen de paden op dezelfde manier en kiezen verschillende schepen.

En soortgelijke duivels dragen ons over de uitgestrektheid van een vreemd land.

We tekenen de paden op dezelfde manier en kiezen verschillende schepen.

En soortgelijke duivels dragen ons over de uitgestrektheid van een vreemd land.

We tekenen de paden op dezelfde manier en kiezen verschillende schepen.

En soortgelijke duivels dragen ons over de uitgestrektheid van een vreemd land.

We tekenen de paden op dezelfde manier en kiezen verschillende schepen.

En soortgelijke duivels dragen ons over de uitgestrektheid van een vreemd land.