Памяти Виктора Цоя - Пилигрим

Он ушёл, не закрыв дверь,

Он ушёл и оставил свет.

Нам теперь без тебя жить,

Нам теперь лишь смотреть вслед.

Чёрной острой волной боль,

Прилетит и ударит в грудь.

Ты стоишь в глазах как живой,

Не забыть тебя и не вернуть.

Твое имя плен,

Твое имя стон.

Мы ждем перемен,

Мы храним огонь.

Твое имя сталь,

Твое имя храм.

На душе печаль,

И на сердце шрам.

Он ушёл и оставил нам,

Свою веру и боль свою.

И гореть, и сгореть свечам,

И ничем не унять тоску.

Мы с тобой в неразрывном родстве,

Душу тронет горькой виной.

Группа крови на рукаве,

Она будет всегда с тобой.

Твое имя плен,

Твое имя стон.

Мы ждем перемен,

Мы храним огонь.

Твое имя сталь,

Твое имя храм.

На душе печаль,

И на сердце шрам.

Твое имя плен,

Твое имя стон.

Мы ждем перемен,

Мы храним огонь.

Твое имя сталь,

Твое имя храм.

На душе печаль,

И на сердце шрам.

Hij ging weg zonder de deur te sluiten,

Hij ging weg en verliet het licht.

We leven nu zonder jou

Nu hoeven we alleen nog maar te kijken.

Zwarte scherpe golf van pijn

Het zal naar binnen vliegen en je in de borst raken.

Je staat in de ogen alsof je leeft,

Vergeet je niet en keer niet terug.

Je naam is gevangen

Je naam is kreunen.

We wachten op veranderingen,

Wij houden het vuur.

Je naam is staal

Uw naam is tempel.

Verdriet in mijn hart

En een litteken op mijn hart.

Hij ging weg en verliet ons

Je geloof en je pijn.

En branden, en branden kaarsen,

En er is niets om het verlangen te verlichten.

Jij en ik zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden,

De ziel zal worden geraakt door bittere schuld.

Bloedgroep op een mouw,

Ze zal altijd bij je zijn.

Je naam is gevangen

Je naam is kreunen.

We wachten op veranderingen,

Wij houden het vuur.

Je naam is staal

Uw naam is tempel.

Verdriet in mijn hart

En een litteken op mijn hart.

Je naam is gevangen

Je naam is kreunen.

We wachten op veranderingen,

Wij houden het vuur.

Je naam is staal

Uw naam is tempel.

Verdriet in mijn hart

En een litteken op mijn hart.