Nightingales Lament - Persephone

Long, long time ago, I knew a kingdom

Where everything was made of glass

The palace, their dreams, their hearts

But the most amazing thing was a nightingale

Small and unimposing

She lived down by the river

Her voice was beguiling

The king heard of her wonderful voice

And invited the nightingale to sing in the palace

She sang, the king was moved to tears

So he wanted her to stay and built a splendid cage for her

The cage was made of glass

The little bird sang and sang

But humans couldn’t get enough

Her voice got weaker with each day

Sad were her songs

They reminded her of freedom

And the wind she felt through her wings

In her dreams she was down by the river

In her dreams she was free

Her songs, laments of a better life

In time humans grew weary of her

She was forsaken

A relic of past times, awaiting the last breath

When dreams were made of glass

One day a child was standing in front of the cage

And touched her gently

The girl was pale and never before spoke a word

The girl opened the cage

But the nightingale was to weak to move her wings

The child gentle took the bird and brought her to the river

For one last time the nightingale saw the sun again

Then she closed her eyes

But when she died, a part became one with this child

The girl broke her silence

And sang beautiful songs

It seemed that the nightingale was singing through the child

From then on the child also knew of pain and sorrow

And sometimes her small heart

Which was made of glass

Was aching

Years later the girl became a woman

She fell in love and sang of joy and happiness

But one day their love ended and her heart

Which was made of glass

Broke

Lang, lang geleden, kende ik een koninkrijk

Waar alles van glas was

Het paleis, hun dromen, hun harten

Maar het meest verbazingwekkende was een nachtegaal

Klein en onopvallend

Ze woonde bij de rivier

Haar stem was betoverend

De koning hoorde van haar prachtige stem

En nodigde de nachtegaal uit om te zingen in het paleis

Ze zong, de koning was tot tranen toe bewogen

Dus hij wilde dat ze bleef en bouwde een prachtige kooi voor haar

De kooi was gemaakt van glas

Het vogeltje zong en zong

Maar mensen konden er geen genoeg van krijgen

Haar stem werd met de dag zwakker

Triest waren haar liedjes

Ze deden haar denken aan vrijheid

En de wind die ze door haar vleugels voelde

In haar dromen was ze bij de rivier

In haar dromen was ze vrij

Haar liedjes, klaagzangen over een beter leven

Na verloop van tijd werden mensen haar beu

Ze werd verlaten

Een overblijfsel uit vervlogen tijden, wachtend op de laatste ademtocht

Toen dromen nog van glas waren

Op een dag stond er een kind voor de kooi

En raakte haar zachtjes aan

Het meisje was bleek en had nog nooit een woord gesproken

Het meisje opende de kooi

Maar de nachtegaal was te zwak om haar vleugels te bewegen

Het kind nam zacht de vogel en bracht haar naar de rivier

Voor de laatste keer zag de nachtegaal de zon weer

Toen sloot ze haar ogen

Maar toen ze stierf, werd een deel één met dit kind

Het meisje verbrak haar stilte

En mooie liedjes gezongen

Het leek alsof de nachtegaal door het kind zong

Vanaf dat moment wist het kind ook van pijn en verdriet

En soms haar kleine hartje

Die van glas was gemaakt

deed pijn

Jaren later werd het meisje een vrouw

Ze werd verliefd en zong van vreugde en geluk

Maar op een dag eindigde hun liefde en haar hart

Die van glas was gemaakt

Kapot gegaan