Passenger - Periphery

As we grow and while

She nails in the prophet.

Amoung the day she saw diamonds and ghosts.

The ground is betrayed,

The lifeless the resperated fall to dirt.

Behold as the water flow within.

The roots of life now sprout to this.

Bent and stirred up earth.

The diseased shall see new light.

Forget the figures.

Sever the distance between,

Who we are and never will be.

The shift of «true man kind».

To see us truely shine.

This would bend me.

As I fold in time.

But the holders of survival,

Would blind me before these eyes could ever see.

Naarmate we groeien en terwijl

Ze nagelt de profeet vast.

Op de dag dat ze diamanten en geesten zag.

De grond is verraden,

De levenlozen vallen in het vuil.

Zie hoe het water naar binnen stroomt.

De wortels van het leven ontspruiten hier nu aan.

Gebogen en de aarde in beweging gebracht.

De zieken zullen nieuw licht zien.

Vergeet de cijfers.

Verbreek de afstand tussen,

Wie we zijn en nooit zullen zijn.

De verschuiving van de "echte mensensoort".

Om ons echt te zien schitteren.

Dit zou me buigen.

Terwijl ik in de tijd fold.

Maar de houders van overleving,

Zou me verblinden voordat deze ogen ooit zouden kunnen zien.