Mile Zero - Periphery

It starts as one festering feeling

The kind that cuts from the flesh down to the soul

No way (no way) to make amends for the time behind the door

Street lights feed lies straight to the mind of the wishful wanderer

How could he give up?

No second chances to say goodbye!

Wrapped in this cold nostalgic energy, from cries of the ones who are buried

Ascend beyond

Life is ruthless and shot full of pain

It lifts you up, leaves you out in the rain, and it hurts just to know that

you’re not coming back again

I will miss you my friend!

Memories like a slug to the brain, paint the walls that with a love that will

stain the darkest of nights!

You left to join with the stars and I cannot shake this off my chest

In death we grieve until all have transcended from this realm

In time we will meet again

Suddenly I can feel the connection between dimension ties

Open gut on the floor

Trembling down to the core

What is this?

It’s been a long ride without you

I’m lost inside my own world

There’s not a single day where I’ve feigned the acceptance, but it’s a somber

stroll down this road that we call life

The silence still is crawling out of my sedated sight

How can I be free?

Wrapped in this cold nostalgic energy from cries of the ones who are buried

Ascend beyond

Life is ruthless and shot full of pain

It lifts you up, leaves you out in the rain, and it hurts just to know that

you’re not coming back again

I will miss you my friend!

Memories like a slug to the brain, paint the walls that with a love that will

stain the darkest of nights!

Left to journey alone, but I can find my way back home

Het begint als een etterend gevoel

Het soort dat van het vlees tot aan de ziel snijdt

Geen manier (geen manier) om de tijd achter de deur goed te maken

Straatlantaarns voeden leugens rechtstreeks in de geest van de wensende zwerver

Hoe kon hij het opgeven?

Geen tweede kans om afscheid te nemen!

Verpakt in deze koude nostalgische energie, van de kreten van degenen die begraven zijn

Stijg verder

Het leven is meedogenloos en vol pijn

Het tilt je op, laat je in de regen staan ​​en het doet pijn om dat te weten

je komt niet meer terug

Ik zal je missen mijn vriend!

Herinneringen als een slak naar de hersenen, verf de muren die met een liefde die dat zal doen

bevlek de donkerste nachten!

Je ging weg om je bij de sterren te voegen en ik kan dit niet van me afschudden

In de dood treuren we totdat iedereen uit dit rijk is getranscendeerd

Na verloop van tijd ontmoeten we elkaar weer

Plotseling voel ik de connectie tussen dimensiebanden

Open darmen op de vloer

Beven tot in de kern

Wat is dit?

Het was een lange rit zonder jou

Ik ben verdwaald in mijn eigen wereld

Er is geen enkele dag waarop ik de acceptatie heb geveinsd, maar het is een sombere

wandel over deze weg die we leven noemen

De stilte kruipt nog steeds uit mijn verdoofde zicht

Hoe kan ik vrij zijn?

Verpakt in deze koude nostalgische energie van de kreten van degenen die begraven zijn

Stijg verder

Het leven is meedogenloos en vol pijn

Het tilt je op, laat je in de regen staan ​​en het doet pijn om dat te weten

je komt niet meer terug

Ik zal je missen mijn vriend!

Herinneringen als een slak naar de hersenen, verf de muren die met een liefde die dat zal doen

bevlek de donkerste nachten!

Alleen op reis, maar ik kan de weg terug naar huis vinden