Luck as a Constant - Periphery

Staring up at the ceiling

While I’m falling into the flames

Something’s gnawing my shoulder and scarring

This moment into my memory frame

The fathers speak, we might as well be castrated (castrated)

Oh, it feels so good from where I stand

The one abstaining from all human needs and pleasantries

Is the one I never will be

Collecting through the shapes

A sense of power filling me

And I will never let go

I’m never letting go

Bending will of man in the hearts of the gods

Shut the fuck up and let us live a life we can call our own

Leave me alone!

If you love the guilt, then let it die

A life kept so clean

Will measure the price of misery

If you love the guilt, then let it die

In silence we will remain

If you love the guilt, then let it die

A life kept so clean

Will measure the price of misery

But manifest a taste of paradise, and surely you’ll see

The sinner side of me

Naar het plafond staren

Terwijl ik in de vlammen val

Er knaagt iets aan mijn schouder en littekens

Dit moment in mijn geheugen

De vaders spreken, we kunnen net zo goed worden gecastreerd (gecastreerd)

Oh, het voelt zo goed vanaf waar ik sta

Degene die zich onthoudt van alle menselijke behoeften en beleefdheden

Is degene die ik nooit zal zijn?

Verzamelen door de vormen

Een gevoel van kracht dat me vult

En ik zal nooit loslaten

Ik laat nooit los

De wil van de mens buigen in de harten van de goden

Hou je bek en laat ons een leven leiden dat we het onze kunnen noemen

Laat me alleen!

Als je van het schuldgevoel houdt, laat het dan sterven

Een leven zo schoon gehouden

Zal de prijs van ellende meten

Als je van het schuldgevoel houdt, laat het dan sterven

In stilte blijven we

Als je van het schuldgevoel houdt, laat het dan sterven

Een leven zo schoon gehouden

Zal de prijs van ellende meten

Maar manifesteer een smaak van het paradijs, en je zult het zeker zien

De zondige kant van mij