Have a Blast - Periphery

Caught in the mundane.

The day to day, it traps us so

Tightly.

Escape the cubicle cell enslaving time of the

Resident slave.

Just another clone stamped in the

System who cannot think for yourself.

It’s raining pens and staples on the prisoner

Questioning our real purpose.

Bury your sense of worth

Beneath the desk you call your home.

Consistent overflowing with no way out.

Now you’re

Always entertaining thoughts meandering.

Ambition

Slowly rolling, steady, downhill.

A puppet never

Disobeying the strings attached from hands to toes.

From head to fucking toes.

And it’s the thrill of life that enables us to flow.

Locked

In the spirit’s line, souls entwine, to journey on as one.

I guess it’s the fear of all that keeps us on the road.

Locked in the spirit’s line, souls entwine, to journey on as one.

Behold our creation… A walking dead.

Step back and

Realize what you are fed.

Escape the mortal mentality.

It’s a lesson that can’t be ignored for long.

My

Destination lies within the song.

Blistering reality.

Imagining a world in limelight.

Never

Will it be out of my reach.

I’ve heard the lies a million

Times, but did it ever steal from my soul?

Bleeding from

The lungs, I see, a life complete above the darkest hole.

And it’s the thrill of life that enables us to flow.

Locked

In the spirit’s line, souls entwine, to journey on as one.

A world so masochistic.

Envious, broken system.

The

Infant braving infested waters, collecting prominent

Rage.

Torment in reality, for I leave it.

Gevangen in het alledaagse.

Van dag tot dag, het houdt ons gevangen, dus

Strak.

Ontsnap aan de cel-slavende tijd van de

Inwonende slaaf.

Gewoon weer een kloon gestempeld in de

Systeem dat niet zelf kan denken.

Het regent pennen en nietjes op de gevangene

Ons echte doel in twijfel trekken.

Begraaf je gevoel van waarde

Onder het bureau noem je je thuis.

Consistent overlopen zonder uitweg.

Nu ben je

Altijd leuke gedachten die kronkelen.

Ambitie

Langzaam rollend, stabiel, bergafwaarts.

Een pop nooit

Ongehoorzaam zijn aan de touwtjes van handen tot tenen.

Van kop tot verdomde tenen.

En het is de spanning van het leven die ons in staat stelt te stromen.

Op slot

In de lijn van de geest verstrengelen zielen zich om als één verder te reizen.

Ik denk dat het de angst is die ons op de weg houdt.

Opgesloten in de lijn van de geest, verstrengelen zielen zich om als één verder te reizen.

Zie onze schepping... Een wandelende dode.

Stap terug en

Realiseer je wat je te eten krijgt.

Ontsnap aan de sterfelijke mentaliteit.

Het is een les die niet lang kan worden genegeerd.

Mijn

Bestemming ligt in het lied.

Bruisende realiteit.

Stel je een wereld voor in de schijnwerpers.

Nooit

Zal het buiten mijn bereik zijn.

Ik heb de leugens een miljoen gehoord

Tijden, maar heeft het ooit van mijn ziel gestolen?

Bloeden van

De longen, zie ik, een compleet leven boven het donkerste gat.

En het is de spanning van het leven die ons in staat stelt te stromen.

Op slot

In de lijn van de geest verstrengelen zielen zich om als één verder te reizen.

Een wereld die zo masochistisch is.

Jaloers, kapot systeem.

De

Baby trotseert besmette wateren en verzamelt prominente

Woede.

Kwelling in werkelijkheid, want ik laat het.