Lost Nation Road - Pere Ubu

From out of the night and into the dawn.

The rose-lighted road stretches on and on and on.

The carpenters are knockin it up as I, I come into view —

How this town grows!

I’ve been searchin for the streets of gold.

I don’t know, this may be the day.

Eldorado is paved with clay.

A voice calls from the burning hot,

«It ain’t that good but ya know what ya got!»

There’s always a sign — a portion that’s blown away.

It points to home.

Ma, I’m at a pause in a lost highway.

Right from the start I knew I was running from you.

How do I know?

I went searchin for them streets of gold.

I don’t know, this may be the day.

Eldorado is paved with clay.

A voice calls from the burning hot,

«It ain’t that good but ya know what ya got!»

I been searchin for them streets of gold.

I don’t know, this may be the day.

Eldorado is paved with clay.

A voice calls from the burning hot,

«It ain’t that good but ya know what ya got!»

Van uit de nacht tot in de dageraad.

De met rozen verlichte weg strekt zich steeds verder uit.

De timmerlieden maken er een zooitje van als ik, ik in zicht kom —

Hoe deze stad groeit!

Ik heb gezocht naar de straten van goud.

Ik weet het niet, dit kan de dag zijn.

Eldorado is geplaveid met klei.

Een stem roept vanuit de gloeiend hete,

«Het is niet zo goed, maar je weet wat je hebt!»

Er is altijd een teken - een deel dat wordt weggeblazen.

Het wijst naar huis.

Ma, ik sta stil op een verloren snelweg.

Vanaf het begin wist ik dat ik voor je op de vlucht was.

Hoe moet ik dat weten?

Ik ging op zoek naar die straten van goud.

Ik weet het niet, dit kan de dag zijn.

Eldorado is geplaveid met klei.

Een stem roept vanuit de gloeiend hete,

«Het is niet zo goed, maar je weet wat je hebt!»

Ik heb naar die straten van goud gezocht.

Ik weet het niet, dit kan de dag zijn.

Eldorado is geplaveid met klei.

Een stem roept vanuit de gloeiend hete,

«Het is niet zo goed, maar je weet wat je hebt!»