Поливальная машина - Павел Воля

По городу моему никому не мешая, безо всякой на то причины

Едет большая поливальная машина.

Короткие юбки девичьих платьев дёшево стоит, но за них дорого платят.

Строем идут те, кому на работу;

мне оказаться среди них не охота.

Я люблю долго спать, я люблю море и девочку.

Я могу не вставать — снимайте с меня пеночку.

Я пляшу, и мои каблуки с железками.

И я ношу только то, что делает движение резкими.

Я отпускаю воздушного змея обычно без ниточки,

И меня не пугают на брюках мои самодельные выточки.

Мои мысли закрыты замком и печатью с гербами,

И я мну сапогом что и раньше я мял сапогами.

А такси уезжает к тому кто заплатит.

Моего одиночества каждому хватит.

В пепельнице бессонные ночи потушены.

Всё что не сказано — прослушано.

Переулками, мыслями вязкими, шёпотом,

Чтоб ни кто не узнал, чтоб ни кто не услышал, а что потом.

Под ногтями грязюка, в карманах пустые кармашки.

Не по возрасту, не по росту замашки.

Улыбаются толпы девицы, стоя передо мной стеной,

Но никогда им не сравнится стой одной, единственной.

Перекрашены волосы, феном сожжены у самой красивой.

У неё в жизни полосы, из-за меня контрацептивы.

Но я сжимаюсь пружиной, всё меняю и дальше

Из меня из мужчины рождаюсь я маленький мальчик.

Обласкав облака, замечаю замедленным быстрое.

Сокращаю на пол курка расстояния выстрела.

И ведь поиск причины самая большая причина

Что бы сесть за руль большой поливальной машины

А такси уезжает к тому кто заплатит.

Моего одиночества каждому хватит.

In mijn stad zonder iemand te storen, zonder reden

Er is een grote gieter.

De korte rokjes van meisjesjurken zijn goedkoop, maar ze betalen er veel voor.

Degenen die aan het werk gaan zijn in formatie;

Ik wil niet tussen hen zijn.

Ik slaap graag lang, ik hou van de zee en het meisje.

Ik kan niet opstaan ​​- haal het schuim van me af.

Ik dans, en mijn hielen zijn met stukken ijzer.

En ik draag alleen wat het uurwerk scherp maakt.

Ik laat een vlieger meestal zonder touw los,

En ik ben niet bang voor mijn zelfgemaakte dartpijlen op mijn broek.

Mijn gedachten zijn afgesloten met een slot en een zegel met wapenschilden,

En ik kneed met een laars die ik vroeger met laarzen kneed.

En de taxi vertrekt voor degene die betaalt.

Mijn eenzaamheid is genoeg voor iedereen.

Slapeloze nachten worden in een asbak gedoofd.

Alles wat niet gezegd wordt, wordt gehoord.

Steegjes, stroperige gedachten, gefluister,

Zodat niemand erachter komt, zodat niemand het hoort, en dan.

Modder onder de spijkers, lege zakken in de zakken.

Niet op leeftijd, niet op hoogte.

Massa's meisjes glimlachen, staan ​​voor me met een muur,

Maar ze zullen nooit worden vergeleken met de ene, de enige.

Haar geverfd, op z'n mooist met een föhn verbrand.

Ze heeft strepen in haar leven, door mij, voorbehoedsmiddelen.

Maar ik word samengedrukt door een veer, alles veranderen en verder

Uit mij, uit een man, ben ik geboren als een kleine jongen.

Nadat ik de wolken heb gestreeld, merk ik het langzame vasten op.

Ik verklein de afstand van het schot met de helft van de trekker.

En het zoeken naar een reden is tenslotte de grootste reden

Om achter het stuur van een grote gieter te kruipen

En de taxi vertrekt voor degene die betaalt.

Mijn eenzaamheid is genoeg voor iedereen.