Мама - Павел Воля

Говорила мама: "Ну что ж такой упрямый?

Можно влево-вправо, а ты всё время прямо.

Больше всех что ль надо?

Только вот засада: когда ищёшь взглядом, тебя нету рядом.

В этом нету чести, чтоб стоять так честно,

И не вздумать лестно при твоей-то спеси.

Пусть тебе везло, но ты смотришь зло, –

Не наигрался в игры, хоть уже и выиграл."

Говорить такое ты имеешь право потому, что мама.

(мама, мама, мама)

Да, шагнула влево, да шагнула вправо, ты права.

Ты мама.

(мама, мама, мама)

Не выдержан, не сдержан, но, мамка, не повержен.

Без этого меня б не стало – меня так мама воспитала.

Moeder zei: "Nou, waarom zo koppig?

Je kunt links en rechts, en je bent altijd recht.

Wat heb je nog meer nodig?

Alleen hier is een hinderlaag: als je kijkt, ben je er niet.

Er is geen eer hierin, om zo eerlijk te staan,

En denk niet vleiend met je arrogantie.

Moge je geluk hebben, maar je ziet er slecht uit, -

Ik heb niet genoeg wedstrijden gespeeld, ook al heb ik al gewonnen."

Je hebt het recht om zulke dingen te zeggen, omdat moeder.

(moeder moeder moeder)

Ja, ik stapte naar links, ja ik stapte naar rechts, je hebt gelijk.

Jij bent mama.

(moeder moeder moeder)

Niet volgehouden, niet terughoudend, maar, moeder, niet verslagen.

Zonder dit zou ik niet zijn geworden - mijn moeder heeft me zo opgevoed.