Музыке не нужен никто - Павел Воля

Первый Куплет:

Одна к одной ложатся строчки.

Все вместе, но поодиночке.

Набухли буквы, в слова хотят.

И сами, будто, в блокнот летят.

Слово к слову, слову свое место.

Было просторно, но словно становится тесно.

Дышу прервисто — вдох-выдох.

Затишье, складываю отрывистое в четверостишье.

Из мысли в мысль, теку я плавно.

В деталях думая о главном.

Из рифмы в рифму, точка к точке.

Ловлю я нимфу, в каждой строчке.

И ритмом ровным режу ровно.

И словно sample стало слово.

Слова прозрачны, ветренно-легки.

И стали музыкой стихи.

Вся ваша поэзия, конечно хороша.

Но это все же не то.

Стихам нужна музыка.

А музыке не нужен никто.

Лишь только музыке не нужен никто.

Лишь музыке не нужен никто.

Одной лишь музыке не нужен никто.

Лишь музыке не нужен никто… никто…

Припев:

Музыке не нужен никто…

Лишь только музыке не нужен никто…

Только музыке не нужен никто…

Музыке не нужен никто…

Eerste couplet:

Lijnen vallen één voor één.

Allemaal samen, maar één voor één.

De letters zijn opgezwollen, ze willen woorden worden.

En zij zelf, alsof ze in een notitieboekje vliegen.

Woord voor woord, woord voor woord.

Het was ruim, maar het leek krap te worden.

Adem diep in - adem in - adem uit.

Rustig, ik vouw de jerky tot een kwatrijn.

Van gedachte naar gedachte, ik vloei soepel.

In detail, nadenken over het belangrijkste.

Van rijm tot rijm, van punt tot punt.

Ik vang een nimf in elke regel.

En ik knip gelijkmatig met een gelijkmatig ritme.

En alsof monster een woord werd.

Woorden zijn transparant, winderig licht.

En poëzie werd muziek.

Al je poëzie is natuurlijk goed.

Maar dat is het nog steeds niet.

Gedichten hebben muziek nodig.

En muziek heeft niemand nodig.

Alleen muziek heeft niemand nodig.

Alleen muziek heeft niemand nodig.

Muziek alleen heeft niemand nodig.

Alleen muziek heeft niemand nodig... niemand...

Refrein:

Muziek heeft niemand nodig...

Alleen muziek heeft niemand nodig...

Maar muziek heeft niemand nodig...

Muziek heeft niemand nodig...