Quasi settembre - Paola Turci

Io mi muovo verso un’altra stagione

La mia anima un fiume

Che divide la strada e attraversa i ricordi

E il ricordo di te in un giorno d’estate

E l’estate brillava di luci sospese tra il cielo ed il mare

Non mi lasciare

Nello sguardo impaziente il bisogno di te

Per provare a raggiungere il limite estremo

Di tutte le nostre paure

Mi incammino, corro contro il tempo

Con il desiderio di non rinunciare

A quell’ultimo raggio di sole

Non mi lasciare

Oh non lasciarmi da sola

Abbracciami ancora più forte e per sempre

È quasi settembre

È un soffio di vento non credere

È un’illusione

Il nostro viaggiare partire per poi ritornare

E poi un temporale ci costrinse al riparo

Puo' succedere

Ma poi scese la sera e le ombre svanirono

E alla fine del viaggio arrivava il domani

Dentro un abito bianco

Come una sposa da sola verso l’altare

Non mi lasciare

Oh non lasciarmi da sola

Abbracciami ancora più forte e per sempre

È quasi settembre

È un soffio di vento non credere

È un’illusione

Il nostro viaggiare partire per poi ritornare

Ma come trovare il nostro destino

Perduto nel tempo

È forse il momento di cercare ancora ma credimi

È un’illusione

Il nostro viaggiare partire per poi ritornare

Il nostro viaggiare partire per poi ritornare

Ik ga richting een ander seizoen

Mijn ziel een rivier

Die de weg verdeelt en de herinneringen kruist

En de herinnering aan jou op een zomerse dag

En de zomer scheen met lichten opgehangen tussen de lucht en de zee

Verlaat me niet

In de ongeduldige blik de behoefte aan jou

Om te proberen de uiterste limiet te bereiken

Van al onze angsten

Ik ga op pad, ik loop tegen de klok in

Met het verlangen om niet op te geven

Bij die laatste zonnestraal

Verlaat me niet

Oh laat me niet alleen

Knuffel me nog sterker en voor altijd

Het is bijna september

Het is een zuchtje wind om niet te geloven

Het is een illusie

Onze reis begint en keert dan terug

En toen dwong een storm ons in dekking

Het kan gebeuren

Maar toen viel de avond en verdwenen de schaduwen

En aan het einde van de reis kwam morgen

In een witte jurk

Als een bruid alleen naar het altaar

Verlaat me niet

Oh laat me niet alleen

Knuffel me nog sterker en voor altijd

Het is bijna september

Het is een zuchtje wind om niet te geloven

Het is een illusie

Onze reis begint en keert dan terug

Maar hoe ons lot te vinden?

Verloren in de tijd

Misschien is het tijd om opnieuw te zoeken, maar geloof me

Het is een illusie

Onze reis begint en keert dan terug

Onze reis begint en keert dan terug