L'ultimo ostacolo - Paola Turci

Fermati

Che non è l’ora dei saluti

Vieni qui

E abbracciami per due minuti

Guardaci

Da fuori siamo la fotografia del giorno di un mio compleanno

Ricordo quando tu mi hai detto:

«Non aver paura di tremare»

Che siamo fiamme in mezzo al vento

Fragili, ma sempre in verticale

Magari no, non è l’ultimo ostacolo

Ma è bellissimo pensare di cadere insieme

Piove, però siamo fuori pericolo

Riusciremo a respirare nel diluvio universale

Vetri che

Si appannano dal nostro lato

Scriverci

Parole grandi con un dito

Lettere

Che sbiadiranno solo per metà, ma che riscriveremo ancora

Che siamo fiamme in mezzo al vento

Fragili, ma sempre in verticale

Magari no, non è l’ultimo ostacolo

Ma è bellissimo pensare di cadere insieme

Piove, però siamo fuori pericolo

Riusciremo a respirare nel diluvio universale

E cambieremo mille volte forma e lineamenti

Per non sentire l’abitudine

Ci saranno appuntamenti

Che sarai obbligato a perdere

E ci impegneremo a stare meglio

Quando far di meglio non si può

Magari no, non è l’ultimo ostacolo

Piove, però siamo fuori pericolo

Riusciremo a respirare nel diluvio universale

Ci vedranno attraversare nel diluvio universale

Stop

Dat het niet het moment is om afscheid te nemen

Kom hier

En knuffel me twee minuten

Kijk naar ons

Van buiten zijn wij de foto van mijn verjaardag

Ik herinner me dat je me vertelde:

"Wees niet bang om te beven"

Dat we vlammen zijn in het midden van de wind

Breekbaar, maar altijd verticaal

Misschien niet, het is niet het laatste obstakel

Maar het is geweldig om erover na te denken om samen te vallen

Het regent, maar we zijn buiten gevaar

We zullen de universele zondvloed kunnen inademen

Bril die

Ze beslaan aan onze kant

Schrijf ons

Grote woorden met één vinger

Brieven

Die slechts halverwege zal vervagen, maar die we opnieuw zullen herschrijven

Dat we vlammen zijn in het midden van de wind

Breekbaar, maar altijd verticaal

Misschien niet, het is niet het laatste obstakel

Maar het is geweldig om erover na te denken om samen te vallen

Het regent, maar we zijn buiten gevaar

We zullen de universele zondvloed kunnen inademen

En we zullen duizend keer van vorm en kenmerken veranderen

Om de gewoonte niet te voelen

Er zullen afspraken zijn

Dat je zal worden gedwongen om te verliezen

En we zullen ernaar streven om beter te worden

Wanneer je niet beter kan

Misschien niet, het is niet het laatste obstakel

Het regent, maar we zijn buiten gevaar

We zullen de universele zondvloed kunnen inademen

Ze zullen ons zien oversteken in de universele zondvloed