Frontiera - Paola Turci

Occhi di falco ingabbiato

Fratello amico perduto

Guardava sempre lontano

Diceva «un giorno io sarò qualcuno»

E noi dal punto del mondo

Che gli altri chiamano frontiera

L’abbiamo visto sparire

Come fa un’ombra contro il buio

Della sera

Se hai mai avuto quindici anni sai

Cos'è quel sogno detto America

(Tu) L’hai marcato al tuo viso

Nello sguardo deciso

E volava

Come un pensiero di strada

Come la nostra amarezza

Per ogni dura certezza

Lasciando questa frontiera scura

La nostra America vera

È solo lama di luna

Luna che taglia la strada

Poi mi scrisse «ragazzo

Ti avevo detto le luci

Le donne, macchine enormi

Notti veloci che sembrano giorni»

E io pensavo che un giorno

Sarei passato come un Dio

Al paradiso del mondo

L’America ancora aspettava il suo

Dio

E a diciott’anni è tornato lui

Ammanettato dalla libertà

C'è sul polso ferito

Sangue amaro di un mito

E volava

Come un pensiero di strada

Come la nostra amarezza

Per ogni dura certezza

Lasciando questa frontiera scura

La nostra America vera

È solo lama di luna

Vita che spezza la schiena

Occhi di falco ingabbiato

Fratello ti hanno fermato

A metà tra un sogno e un passaporto

Più falso di un sogno

E volava…

Gekooide Havikogen

Verloren broer vriend

Hij keek altijd weg

Hij zei: "op een dag zal ik iemand zijn"

En wij van het punt van de wereld

Wat anderen grens noemen

We hebben het zien verdwijnen

Hoe werkt een schaduw tegen het donker?

S avonds

Als je ooit vijftien bent geweest, weet je dat?

Hoe heet die droom Amerika?

(Jij) Je hebt het op je gezicht gemarkeerd

In de vastberaden blik

En het vloog

Als een straatgedachte

Zoals onze bitterheid

Voor elke harde zekerheid

Het verlaten van deze donkere grens

Ons echte Amerika

Het is maar een maanblad

Maan die de weg oversteekt

Toen schreef hij me «jongen»

Ik vertelde je over de lichten

Vrouwen, enorme machines

Snelle nachten die dagen lijken "

En ik dacht dat op een dag

Ik zou zijn geslaagd als een God

Naar het paradijs van de wereld

Amerika wachtte nog steeds op zijn

God

En op zijn achttiende kwam hij terug

Geboeid door vrijheid

Er is op de gewonde pols

Bitter bloed van een mythe

En het vloog

Als een straatgedachte

Zoals onze bitterheid

Voor elke harde zekerheid

Het verlaten van deze donkere grens

Ons echte Amerika

Het is maar een maanblad

Het leven dat je rug breekt

Gekooide Havikogen

Broeder, ze hebben je tegengehouden

Halverwege tussen een droom en een paspoort

Meer vals dan een droom

En vloog...