Pensieronero - Ottodix

Chiudo gli occhi e sono un’isola

sono il buio tra le stelle

e un pensiero nero scivola

all’imbrunire, verso l’aldilà.

ho scavato le mie tenebre

alla caccia di un tesoro sommerso

ho trovato la mia venere

nell’universo.

Nero

èil candido vestito del pensiero, è

un vuoto di colore da dipingere,

la luce che la notte fa risplendere

l’universo.

Solitario come un’isola,

come un naufrago nel mare di notte,

aggrappato nell’oscurità,

ad un pensiero che mi salverà.

Nero

èil cadido vestito del pensiero è

la luna che rincorro nella notte

èquello che rimane da comprendere

l’universo.

l’universo.

Ik sluit mijn ogen en ik ben een eiland

Ik ben de duisternis tussen de sterren

en een zwarte gedachte glijdt weg

in de schemering, richting het hiernamaals.

Ik heb mijn duisternis opgegraven

op jacht naar een gezonken schat

Ik heb mijn Venus gevonden

in het universum.

zwart

het is de witte jurk van het denken, het is

een leegte van kleur om te schilderen,

het licht dat de nacht laat schijnen

het heelal.

Eenzaam als een eiland,

als een schipbreukeling in de zee bij nacht,

zich vastklampen aan de duisternis,

tot een gedachte die mij zal redden.

zwart

is de cadi-jurk van het denken is

de maan waar ik 's nachts achteraan ren

is wat nog moet worden begrepen

het heelal.

het heelal.