La francese - Ottodix

Viene sempre quaggiù, dagli Champs Elisées,

una ragazza in bicicletta

lungo la Senna.

mentre l’alito di marzo

sonnolento scalda già

la sua gonna controvento

gonfia la vela.

E sulla nostra tela disegnavamo lei,

avvolta di mistero, che portava gli alisei.

Forse la notte non è

una donna cosìfragile, forse sarà

una luna che rivela la buia metà

delle cose che ho davanti.

Forse magari sarà,

che pareva cosìstrana la semplicità

quando tutti vivevamo la nostra bohéme

in un angolo di Francia.

Ad un passo da qui, dagli Champs Elisées,

si parlava di Pablo Picasso

con fare accademico,

universitari senza orari,

sguardo da cowboys,

tra le massime pretese

qualche splendida francese

A cui spiegare il mondo, in fondo a qualche night,

parlando da filosofi dei rivoluzionari come noi.

Forse la morte non è

una cosa cosìtragica, forse non è

un capitolo che parla di noi, ma riguarda

le cose lìdavanti.

Vieni di sopra da me,

ho dei libri che ti spiegano meglio perché,

ne parliamo tra due tazze di the che vorrei

ti spogliassi qui davanti

Perchédomani non ci resti,

una catena di rimpianti.

Vieni di sopra se vuoi

ho tenuto qualche foto di ognuno di noi

quando tutti vivevamo la nostra bohème

in un angolo di Francia.

Hij komt altijd hier, vanaf de Champs Elisées,

een meisje op een fiets

langs de Seine.

terwijl de adem van maart

slaperig wordt al warm

haar rok tegen de wind

blaast het zeil op.

En op ons canvas tekenden we haar,

gehuld in mysterie, die de passaatwinden droegen.

Misschien is de nacht niet

zo'n fragiele vrouw, misschien wordt ze dat wel

een maan die de donkere helft onthult

van de dingen die voor me liggen.

Misschien zal het misschien zijn,

die eenvoud leek zo vreemd

toen we allemaal onze bohemen leefden

in een hoekje van Frankrijk.

Een stap verwijderd van hier, van de Champs Elisées,

er was sprake van Pablo Picasso

met academisch werk,

universiteitsstudenten zonder rooster,

cowboys kijken,

een van de hoogste claims

een paar prachtige Fransen

Om de wereld uit te leggen aan, na een nacht,

sprekend van revolutionaire filosofen zoals wij.

Misschien is de dood dat niet

zoiets tragisch, misschien niet

een hoofdstuk dat over ons praat, maar zich zorgen maakt

dingen vooruit.

Kom naar boven naar mij,

Ik heb boeken die beter uitleggen waarom,

we praten erover tussen twee kopjes thee die ik graag zou willen

je kleedt je hier vooraan uit

Waarom blijf je daar morgen niet,

een keten van spijt.

Kom naar boven als je wilt

Ik heb een paar foto's van ons allemaal bewaard

toen we allemaal onze bohemen leefden

in een hoekje van Frankrijk.