Invisibile - Ottodix

Ho vissuto la modernit?,

la nevrosi delle tangenziali,

delle piazze, la vastit?,

ho vissuto la velocit?.

E dal vetro di un bistrot

ora guardo il mondo,

passeggiare un po’pi?

in l?,

inavvicinabile.

Trasparente io sar?,

come l’acqua?

priva di colore,

come il ghiaccio in un bicchiere,

mi consumer?.

Trasparente come se

fossi fatto solo di parole,

che non voglio rivelare.

Invisibile sar?.

Ho veduto dai cavalcavia,

nelle processioni pedonali,

una sorta di geometria,

che descrive moti circolari.

E con l’ultimo metro

oggi ho preso il mondo…

Trasparente, come fosse

un’immensa bolla di sapone,

che toccando la mia mano

si dissolver?.

Trasparente, tra la gente,

solamente un numero sar?

e per quanto possa contare,

invisibile sar?.

Ik leefde de moderniteit,

de neurose van ringwegen,

van de pleinen, de uitgestrektheid,

Ik leefde de snelheid.

En uit het glas van een bistro

nu kijk ik naar de wereld,

nog wat wandelen?

daarin,

ongenaakbaar.

Ik zal transparant zijn,

als water?

zonder kleur,

als ijs in een glas,

ik consument?.

Transparant alsof

Ik bestond alleen uit woorden,

die ik niet wil onthullen.

Het zal onzichtbaar zijn.

Ik zag vanaf de viaducten,

in de voetgangersoptochten,

een soort geometrie,

die cirkelvormige bewegingen beschrijft.

En met de laatste meter

vandaag nam ik de wereld...

Transparant als het ware

een enorme zeepbel,

dan mijn hand aan te raken

zal oplossen.

Transparant, onder de mensen,

alleen een nummer zal zijn?

en voor zover ik kan tellen,

onzichtbaar zal zijn.