Потерянные в мире - Ольга Дзусова

Ветер усталый не коснется меня,

Зачарованный воздух мне не даст облегченья.

Камень на камне, день без признаков дня

В этом мире пустынном, где ни света ни тени -Я.

Для затерянных в море зажигают огонь

Для потерянных в мире одиночества звон.

Птица ждет неба на плече моем

Страх удара о камни перебил ей крылья.

Мы так похожи с ней, молясь об одном

Мы небесные дети: Эта странная птица и Я

Тот, кто спасен, знает лучше меня,

Вкус полета и путь из потерянных в мире,

Где камень на камне, где день без признаков дня,

Где сгорая от зноя жажду сердца забыли.

Для затерянных в море зажигают огонь

Для потерянных в мире одиночества звон.

Для потерянных в мире…

De vermoeide wind zal me niet raken,

De betoverde lucht zal me geen verlichting geven.

Steen op steen, een dag zonder tekenen van een dag

In deze woestijnwereld, waar ik noch licht noch schaduw ben.

Voor degenen die verdwaald zijn op zee, wordt een vuur aangestoken

Voor degenen die verdwaald zijn in de wereld van eenzaamheid, het gerinkel.

De vogel wacht op de lucht op mijn schouder

De angst om de stenen te raken brak haar vleugels.

We lijken zo op haar, bidden voor één ding

Wij zijn hemelse kinderen: deze vreemde vogel en ik

Degene die gered is weet het beter dan ik

De smaak van de vlucht en het pad van de verloren in de wereld,

Waar is de steen op de steen, waar is de dag zonder tekenen van de dag,

Waar, brandend van de hitte, de dorst van het hart werd vergeten.

Voor degenen die verdwaald zijn op zee, wordt een vuur aangestoken

Voor degenen die verdwaald zijn in de wereld van eenzaamheid, het gerinkel.

Voor degenen die verdwaald zijn in de wereld...