Летние дожди - Олег Газманов

Ах, эти летние веселые дожди и платья мокрого упругость под рукой,

И то, что ждет нас бесконечность впереди, и то, что падаю в любовь вдвоем с

тобой.

Но хлещут летние веселые дожди и тонет поцелуй в потоках серебра,

И, незаметно отрываясь от земли, вплетаюсь в пенье струй дождя, звенящих до

утра.

Припев:

Эти летние веселые дожди, эти радуги в потоках серебра,

И все ночи напролет шум дождя тебя зовет, только шелест крыльев и ночной полет.

Я не забуду эти летние дожди и на перроне твой соленый поцелуй.

Шептали губы вслед: «Прощай, и уходи …», глаза кричали вслед: «Не уходи,

постой!».

Я буду снова рваться в жизнь, как будто в бой, хрипеть, и ноты брать,

как будто рубежи,

Но что же от меня останется с тобой, может быть, дожди, летние дожди.

Припев:

Эти летние веселые дожди, эти радуги в потоках серебра,

И все ночи напролет шум дождя тебя зовет, только шелест крыльев и ночной полет.

Бросает ветер дождь в оконное стекло, а я смотрю, как небо синее в глаза ее

стекло.

Она хохочет, она счастья хочет, только не надо говорить, что наше время истекло.

Лужи, пузыри, она босая, а ветер зонт бросает,

Она снимает плащ, догоняет зонт, а он по лужам, будто парусник, плывет.

И эти летние веселые дожди, и платья мокрого упругость под рукой,

И что бы с нами не случилось впереди, пусть эти летние, светлые останутся со

мной, дожди.

Припев:

Эти летние веселые дожди, эти радуги в потоках серебра,

И все ночи напролет шум дождя тебя зовет, только шелест крыльев и ночной полет.

И все ночи напролет шум дождя тебя зовет, только шелест крыльев и ночной полет.

И все ночи напролет шум дождя тебя зовет, только шелест крыльев и ночной полет.

И все ночи напролет шум дождя тебя зовет, только шелест крыльев и ночной полет.

Ah, die vrolijke zomerregens en jurken van natte elasticiteit bij de hand,

En het feit dat oneindigheid op ons wacht, en het feit dat ik verliefd word samen met

jij.

Maar vrolijke zomerregens suizen en een kus verdrinkt in stromen zilver,

En, mezelf onmerkbaar losrukkend van de grond, verstrengel ik me in het gezang van regenstromen, rinkelend naar

ochtend.

Refrein:

Deze vrolijke zomerregens, deze regenbogen in stromen van zilver,

En de hele nacht roept het geluid van regen je, alleen het geritsel van vleugels en de nachtvlucht.

Ik zal deze zomerregens en je zoute kus op het perron niet vergeten.

Lippen fluisterden na: "Tot ziens, en ga weg...", ogen schreeuwden na: "Ga niet weg,

wacht!

Ik zal me weer in het leven haasten, als in de strijd, piepen en aantekeningen maken,

alsof de grenzen

Maar wat blijft er van mij over bij jou, misschien regen, zomerregen.

Refrein:

Deze vrolijke zomerregens, deze regenbogen in stromen van zilver,

En de hele nacht roept het geluid van regen je, alleen het geritsel van vleugels en de nachtvlucht.

De wind gooit regen tegen de ruit en ik kijk naar de blauwe lucht in haar ogen

glas.

Ze lacht, ze wil geluk, maar zeg niet dat onze tijd om is.

Plassen, bubbels, ze is blootsvoets, en de wind gooit een paraplu,

Ze trekt haar regenjas uit, haalt de paraplu in en die drijft als een zeilboot door de plassen.

En deze vrolijke zomerregens, en jurken van natte elasticiteit bij de hand,

En wat er ook met ons gebeurt, laat deze zomerse, stralende mensen bijblijven

ik, regen.

Refrein:

Deze vrolijke zomerregens, deze regenbogen in stromen van zilver,

En de hele nacht roept het geluid van regen je, alleen het geritsel van vleugels en de nachtvlucht.

En de hele nacht roept het geluid van regen je, alleen het geritsel van vleugels en de nachtvlucht.

En de hele nacht roept het geluid van regen je, alleen het geritsel van vleugels en de nachtvlucht.

En de hele nacht roept het geluid van regen je, alleen het geritsel van vleugels en de nachtvlucht.