Мама - Олег Газманов

В полночной тишине ты пела песни мне и улыбался я тебе во сне.

Ночные облака качали на руках и вдаль несла нас времени река.

Мама, я без тебя всегда скучаю.

Мама, хожу и поезда встречаю.

Мама, как грустно мне без теплых рук твоих.

В тени больших берез, наивных детских слез, когда ругала в шутку и всерьез,

Вставал и уходил, прощения не просил, как жаль, что я таким когда-то был.

Мама, я без тебя всегда скучаю.

Мама, хожу и поезда встречаю.

Мама, как грустно мне без теплых рук твоих.

Я иногда боюсь, что в сердце моем грусть поселится, и я твержу: «Вернусь, мама»

В те детские года, знаю, все отдам, чтоб быть с тобой навечно, навсегда.

Мама, я без тебя всегда скучаю.

Мама, хожу и поезда встречаю.

Мама, как грустно мне без теплых рук твоих.

Мама, я без тебя всегда скучаю.

Мама, хожу и поезда встречаю.

Мама, как грустно мне без теплых рук твоих.

In de middernachtelijke stilte zong je liedjes voor me en ik glimlachte naar je in mijn slaap.

De nachtwolken zwaaiden op hun handen en de rivier des tijds voerde ons in de verte.

Mam, ik mis je altijd.

Mam, ik ga treinen ontmoeten.

Mam, wat ben ik verdrietig zonder jouw warme handen.

In de schaduw van grote berken, naïeve kindertranen, als schertsend en serieus uitgescholden,

Ik stond op en ging weg, vroeg niet om vergeving, wat jammer dat ik ooit zo was.

Mam, ik mis je altijd.

Mam, ik ga treinen ontmoeten.

Mam, wat ben ik verdrietig zonder jouw warme handen.

Ik ben soms bang dat verdriet zich in mijn hart zal nestelen, en ik zeg: "Ik kom terug, mam"

In die kinderjaren, ik weet het, zal ik alles geven om voor altijd, voor altijd bij je te zijn.

Mam, ik mis je altijd.

Mam, ik ga treinen ontmoeten.

Mam, wat ben ik verdrietig zonder jouw warme handen.

Mam, ik mis je altijd.

Mam, ik ga treinen ontmoeten.

Mam, wat ben ik verdrietig zonder jouw warme handen.