Домой - Олег Газманов

Какая мука сидеть во «Внуково»,

Смотреть сквозь стёкла, как всё намокло.

И знать, что где-то гуляет лето,

И перламутром сияет утро.

Аэродромы в раскатах грома,

А здесь пожалуйста, капризы августа.

И самолёты сидят, как птицы.

Поджали крылья, им мне летится.

Припев:

А меня так тянет домой!

Так тянет домой, так тянет домой!

А я от лета и моря пустой,

К листве золотой хочу я домой!

Но ливень стеной.

А мне бы к дому, да дождь не слышит.

Сто тысяч гномов стучат по крышам.

Сто тысяч гномов по крышам пляшут.

Аэродромы, как танцплощадки.

Вокруг движенье, и тьма народу,

Весьма зловещий вид на погоду.

Уходит лето, конец сюжета.

Но я, как прежде — в плену надежды.

Припев:

А меня так тянет домой!

Так тянет домой, так тянет домой!

А я от лета и моря пустой,

К листве золотой хочу я домой!

Но ливень стеной.

Аэродромы в раскатах грома.

Закрыто небо, а мне б до дому

Смотрю на стёкла, как всё намокло.

Уходит лето, конец сюжета.

Припев:

А меня так тянет домой!

Так тянет домой, так тянет домой!

А я от лета и моря пустой,

К листве золотой хочу я домой!

А я от лета и моря пустой,

К листве золотой хочу я домой!

Но ливень стеной.

Wat een pijn om in Vnukovo te zitten,

Kijk door het glas, hoe nat alles is.

En weet dat de zomer ergens loopt,

En de ochtend schijnt als een parelmoer.

vliegvelden in de donder,

En hier alstublieft, de grillen van augustus.

En de vliegtuigen zitten als vogels.

Ze sloegen hun vleugels in, ze vliegen naar mij toe.

Refrein:

En ik ben zo naar huis getrokken!

Dus naar huis trekken, naar huis trekken dus!

En ik ben leeg van de zomer en de zee,

Ik wil naar huis naar gouden gebladerte!

Maar de stortbui is een muur.

En ik zou graag naar huis willen, maar de regen hoort het niet.

Honderdduizend dwergen beuken op de daken.

Honderdduizend dwergen dansen op de daken.

Vliegvelden zijn als dansvloeren.

Rond de beweging, en de duisternis van de mensen,

Een zeer onheilspellende kijk op het weer.

De zomer is voorbij, einde verhaal.

Maar ik ben, net als voorheen, gegrepen door hoop.

Refrein:

En ik ben zo naar huis getrokken!

Dus naar huis trekken, naar huis trekken dus!

En ik ben leeg van de zomer en de zee,

Ik wil naar huis naar gouden gebladerte!

Maar de stortbui is een muur.

Vliegvelden in de donder.

De lucht is gesloten, en ik zou naar het huis zijn

Ik kijk naar het glas, hoe nat alles is.

De zomer is voorbij, einde verhaal.

Refrein:

En ik ben zo naar huis getrokken!

Dus naar huis trekken, naar huis trekken dus!

En ik ben leeg van de zomer en de zee,

Ik wil naar huis naar gouden gebladerte!

En ik ben leeg van de zomer en de zee,

Ik wil naar huis naar gouden gebladerte!

Maar de stortbui is een muur.