Les Nuits Noires - Novelists FR

I woke up again, from this recurrent nightmare

The night has never seemed so dark

I’m being swallowed by the abyss

My life, like brought back to the ether

My shadow is getting bigger

And there’s nowhere to run

Get me rid of this chronic pain

That drags me through the coldest hell

There is not much left of who I’ve been

I just cannot stop dreaming of the end

I can’t stop and it’s killing me

It’s fucking killing me

Someday I might find out where the bliss lurks

Caught in a web of lies

I found out that the truth can hurt

Just like a blade, a knife

I’m about to let go

I just can’t do this on my own

The pain is haunting my nights

I’m fucking scared of what tomorrow could be

And each time I try to face the light

I just don’t fucking feel it

Oh please father show me a sign

The devil starts to sing for me

The light begins to fade away

I fear for my fucking life

Someday I might find out where the bliss lurks

Caught in a web of lies

I found out that the truth can hurt

Just like a blade, a knife

I’m about to let go

I just can’t do this on my own

Ik werd weer wakker uit deze terugkerende nachtmerrie

De nacht heeft nog nooit zo donker geleken

Ik word opgeslokt door de afgrond

Mijn leven, zoals teruggebracht naar de ether

Mijn schaduw wordt groter

En er is nergens om te rennen

Verlos me van deze chronische pijn

Dat sleept me door de koudste hel

Er is niet veel meer over van wie ik ben geweest

Ik kan gewoon niet stoppen met dromen van het einde

Ik kan niet stoppen en het maakt me kapot

Het vermoordt me verdomme

Op een dag kom ik er misschien achter waar de gelukzaligheid schuilt

Gevangen in een web van leugens

Ik kwam erachter dat de waarheid pijn kan doen

Net als een mes, een mes

Ik sta op het punt om los te laten

Ik kan dit gewoon niet alleen

De pijn spookt door mijn nachten

Ik ben verdomd bang voor wat morgen zou kunnen zijn

En elke keer dat ik probeer het licht onder ogen te zien

Ik voel het gewoon verdomme niet

Oh, alsjeblieft, vader, laat me een teken zien

De duivel begint voor me te zingen

Het licht begint te vervagen

Ik vrees voor mijn verdomde leven

Op een dag kom ik er misschien achter waar de gelukzaligheid schuilt

Gevangen in een web van leugens

Ik kwam erachter dat de waarheid pijn kan doen

Net als een mes, een mes

Ik sta op het punt om los te laten

Ik kan dit gewoon niet alleen