Kings of Ignorance - Novelists FR, LANDMVRKS

Under the dismal eyes of the azure

Watching us with indifference

We walk like the kings of ignorance

And die like the waves on the shoreline

Can’t escape the call of oblivion

Tell me what matters in the end of it all

Is there a sens to this sempiternal questioning

If we don’t live forever?

Aren’t you tired of watching the stars

Waiting for answers?

Nothing await us in the sky

Only the void is real

And this endless silence

We’re going nowhere

Living like I’m broken

I’ve never been so sick

'Cause everything has turned into a burden

I am not the person I used to be

Lost in the galaxy

Trying to hear a sound from the deep

But this silence is everlasting

Under the dismal eyes of the azure

Watching us with indifference

We walk like the kings of ignorance

And die like the waves on the shoreline

I ain’t gonna try to fill the void of misery

Cause it feels like everyday’s the worst

I’m gonna feed the words by any means

I’m trying to be the one

Betrayed, all alone

Because all I want is to see the world

And feel the ground under my feet

Aren’t you tired of watching the stars

Waiting for answers?

Nothing await us in the sky

Only the void is real

And this endless silence

Onder de sombere ogen van het azuur

Met onverschilligheid naar ons kijken

We lopen als de koningen van onwetendheid

En sterf als de golven op de kustlijn

Kan niet ontsnappen aan de roep van vergetelheid

Vertel me wat er uiteindelijk toe doet

Is er een gevoel voor deze semi-interne ondervraging?

Als we niet eeuwig leven?

Ben je het niet beu om naar de sterren te kijken?

Wachten op antwoorden?

Niets wacht ons in de lucht

Alleen de leegte is echt

En deze eindeloze stilte

We gaan nergens heen

Leven alsof ik gebroken ben

Ik ben nog nooit zo ziek geweest

Want alles is een last geworden

Ik ben niet de persoon die ik vroeger was

Verdwaald in de melkweg

Proberen een geluid uit de diepte te horen

Maar deze stilte is eeuwig

Onder de sombere ogen van het azuur

Met onverschilligheid naar ons kijken

We lopen als de koningen van onwetendheid

En sterf als de golven op de kustlijn

Ik ga niet proberen de leegte van ellende te vullen

Omdat het voelt alsof elke dag het ergste is

Ik ga de woorden hoe dan ook voeden

Ik probeer de ware te zijn

Verraden, helemaal alleen

Omdat ik alleen maar de wereld wil zien

En voel de grond onder mijn voeten

Ben je het niet beu om naar de sterren te kijken?

Wachten op antwoorden?

Niets wacht ons in de lucht

Alleen de leegte is echt

En deze eindeloze stilte