Zvani - Nora Bumbiere, Viktors Lapčenoks, Раймонд Паулс

Kopš tā brīža tik dīvaini zvani

Skan ar dziesmu, ar klusumu

Un it kā biedē

Kā aicina mani un kā ūdeņi mozdamies

Melna nakts glūn pie loga kā piķis

Vēja velni sniegs, lēkājot nolauž zaru

Un rāda kā striķi

Arī velns varbūt pakārties prot

Arī velns varbūt pakārties prot

Bet es dzirdu tos zvanus, tos zvanus

Dimd no zemes un debesīm

Skan pa miesu un dvēseli manu

Kā skan sprēgonī iekurta guns

Un es klausos tais dīvainos zvanos

Un nav bail pat no veļu nakts

Jo es zinu, ka pamošanos vairs

Neviens to man nevarēs zagt

Pat ja tu tagad lūgtu, lai dotu

Tavus zvanus tev atpakaļ

Es nekad tos vairs neatdotu

Ja tu vari, tad jaunus kar

Man šie zvani skanēs līdz beigām

Varbūt arī pēc beigām un dunēs mūžībā

Svinīgā steigā tā kā mīlot dvēsele dun

Sindsdien zoveel vreemde telefoontjes

Het klinkt met een lied, met stilte

En het is best eng

Zoals het me roept en als het water beweegt

De zwarte nacht kleeft als pek aan het raam

De windduivel breekt een tak tijdens het springen

En het laat zich zien als een string

Zelfs de duivel kan zichzelf ophangen

Zelfs de duivel kan zichzelf ophangen

Maar ik hoor die klokken, die klokken

Dimd van de aarde en de lucht

Geluid door mijn lichaam en ziel

Als het geweer ontstoken klinkt klinkt er een ontsteker

En ik luister naar die vreemde telefoontjes

En niet eens bang voor wasnacht

Omdat ik weet dat ik niet meer wakker zal worden

Niemand kan het van mij stelen

Ook al vraag je nu om te geven

Bel terug

Ik zou ze nooit meer retourneren

Als je kunt, dan nieuwe oorlog

Ik zal deze klokken luiden tot het einde

Misschien zelfs na het einde en in de eeuwigheid

In plechtige haast, zoals in liefde, neuriet de ziel