Manai Dzimtenei - Nora Bumbiere, Viktors Lapčenoks, Раймонд Паулс

Es redzu — nāk vīri pelēkos vadmalas svārkos

Ir 1873. gads, dimd Rīga

Un pirmie dziedāšanas svētki ir sākušies

Man stāstīja Daugaviņ', kā liktenis vīdamās

Dziesma savus svētkus svin ar bāliņu celdamās

Tā dziedāja bāleliņš pret likteni stāvēdams

Viņa dziesmā gadu simts kā mūžiņis krāsojās

Vēl nāks piektais gads, asins lietus līs

Un visaugstākās priedes nolauzīs

Iesim strēlniekos, dziesma vētru sēs

Mūžam gaismas pils kalnā gavilēs

Lai balstiņis vīdamās pār novadu aizvijās

Dziesma savus svētkus svin ar bāliņu celdamās

Tā dziedāja bāleliņš, ar Daugavu nemirstīgs

Viņa dziesmā gadu simts kā mūžiņis krāsojās

Cauri sirdīm mums lauztās priedes augs

Jaunā gaitā mūs jauni rīti sauks

Tālāk mūžībā dziedot iesim mēs

Mūžam gaismas pils kalnā gavilēs

Ik zie mannen in grijze corduroy rokken aankomen

Het is 1873, in Riga

En het eerste zangfestival is begonnen

Daugaviņ vertelde het me, alsof het lot wachtte

Het lied viert zijn feestdagen met een bal

Zo zong de blanke man die zich verzette tegen het noodlot

In zijn lied werden honderd jaar gekleurd als een eeuwigheid

Het vijfde jaar zal nog komen, de regen van bloed zal vallen

En de hoogste dennen zullen breken

Laten we naar de boogschutters gaan, het lied zal een storm zaaien

Het kasteel van licht op de heuvel zal voor altijd juichen

Laat de steun over de provincie winden

Het lied viert zijn feestdagen met een bal

Zo zong de witte zwaan, onsterfelijk met de Daugava

In zijn lied werden honderd jaar gekleurd als een eeuwigheid

Door ons hart zal de gebroken pijnboom groeien

In de nieuwe koers zullen nieuwe ochtenden ons roepen

We zullen tot in de eeuwigheid blijven zingen

Het kasteel van licht op de heuvel zal voor altijd juichen