L'appartement - Noir Désir

Attends-toi à c’que j’me traîne

A tes pieds, Laura, j’ai constaté que même

Un silence de toi pouvait pousser mon rire à mourir

Attends-moi, toi tu es la reine

Des sommets, l’orage sévit dans les plaines

Tu ne m’entends pas, je suis parasité malgré moi

Elle a su, simplement

Enfermer mon cœur dans son appartement

Avec ou sans toi, j’ai quelques problèmes

Tu t’en fous, Laura, j’suis désolé quand même

Si tu vas par là, ça me convient aussi dépose-moi

Encore une fois, c’est d’en bas que j’appelle

Elle se penche parfois de son nid d’hirondelle

Daigne me recevoir, ne me laisse pas de place pour m’asseoir

Elle a su, simplement

Changer les clefs de son cœur et de l’appartement

Attends toi, à c’que j’me traîne

A tes pieds, Laura, en attendant je sais

Que le jour viendra, où je pourrai en mourir de rire

Verwacht dat ik mezelf sleep

Aan je voeten, Laura, dat vond ik zelfs

Een stilte van jou zou mijn lach kunnen laten sterven

Wacht op mij, jij bent de koningin

Vanaf de toppen raast de storm in de vlakten

Je kunt me niet horen, ik ben geparasiteerd ondanks mezelf

Ze wist het gewoon

Sluit mijn hart op in zijn appartement

Met of zonder jou, ik heb wat problemen

Het kan je niet schelen, Laura, het spijt me hoe dan ook

Als je die kant op gaat, vind ik dat ook goed, zet me af

Nogmaals, het is van beneden dat ik roep

Ze leunt soms uit haar zwaluwnest

Verwaardig mij om mij te ontvangen, laat mij geen plaats om te zitten

Ze wist het gewoon

De sleutels van zijn hart en het appartement veranderen

Verwacht dat ik mezelf sleep

Aan je voeten, Laura, ondertussen weet ik het

Dat de dag zal komen dat ik kan sterven van het lachen