Le fleuve - Noir Désir

Quand la nuit s'étend, elle se laisse tomber au hasard

Elle enveloppe et elle sape les carcasses atroces

Et si tu peux te perdre du côté du fleuve

Il te calmera jusqu'à ce que tu ne puisses plus respirer

Comme elle est belle la ville et ses lumières seulement pour les fous

Celui qui veut, il la découpe en tableaux

Là c’est l’heure où le silence balance sur les eaux du fleuve

Le rythme des horloges qui pourrissent

Y’a là-bas cette fille qui enfle son souffle et ses jupes

Ouvertes comme des corolles en suspens

Plus elle danse, plus elle flambe, plus il l’aime, lui, comme il sent

Que no se puede, la Vida no vale Nada

Wanneer de nacht zich uitstrekt, wordt het toeval

Ze omhult en ondermijnt de afschuwelijke karkassen

En als je kunt verdwalen aan de rivierkant

Hij zal je kalmeren tot je niet meer kunt ademen

Hoe mooi is de stad en haar lichten alleen voor dwazen

Wie wil, snijdt het in schilderijen

Daar is het uur waarop de stilte zwaait over het water van de rivier

Het ritme van rottende klokken

Daar is dat meisje dat haar adem opblaast en haar rokken

Open als hangende bloemkronen

Hoe meer ze danst, hoe meer ze vlammen, hoe meer hij van haar houdt, hoe hij zich voelt

Que no se puede, la Vida no vale Nada