Les écorchés - Noir Désir

Emmne-moi danser

Dans les dessous

Des villes en folie

Puisqu’il y a dans ces

Endroits autant de songes

Que quand on dort

Et on n’dort pas

Alors autant se tordre

Ici et l Et se rejoindre en bas

Puisqu’on se lasse de tout

Pourquoi nous entrelaons-nous?

Pour les corchs vifs

On en a des svices

Allez enfouis-moi

Passe moi par dessus tous les bords

Mais reste encore

Un peu aprs

Que mme la fin soit termine

Moi j’ai pas allum la mche

C’est Lautramont

Qui me presse

Dans les dserts

L o il prche

O devant rien

On donne la messe

Pour les corchs

Serre-moi encore

Etouffe-moi si tu peux

Toi qui sais o Aprs une subtile esquisse

On a enfonc les vis…

Nous les corchs vifs

On en a des svices.

Oh mais non rien de grave

Y’a nos hmatomes crochus qui nous

Sauvent

Et tous nos points communs

Dans les dents

Et nos lambeaux de peau

Qu’on retrouve a et l Dans tous les coins

Ne cesse pas de trembler

C’est comme a que je te reconnais

Mme s’il vaut beaucoup mieux pour toi

Que tu trembles un peu moins que moi.

Emmne-moi, emmne-moi

On doit pouvoir

Se rendre carlates

Et mme

Si on prcipite

On devrait voir

White light, white heat

Allez enfouis-moi

Passe-moi par-dessus tous les bords

Encore un effort

On sera de nouveau

Calmes et tranquilles

Calmes et tranquilles

Serre-moi encore

Serre-moi encore

Etouffe-moi si tu peux…

Serre-moi encore

Nous les corchs vifs

On en a des svices

Les corchs vifs

On les sent les vis

laat me dansen

Onder aan

gekke steden

Aangezien er in deze

Plaatst zoveel dromen

Dat als we slapen

En we slapen niet

Dus kan net zo goed draaien

Hier en daar en ontmoeten elkaar

Omdat we moe worden van alles

Waarom verstrengelen we ons?

Voor levendige corchs

we hebben het

Kom op, begraaf me

Geef me over alle randen

Maar blijft nog steeds

Een beetje later

Zelfs het einde is voorbij

Ik, ik heb de lont niet aangestoken

Dit is Lautramont

Wie spoort mij aan?

In de woestijnen

waar hij predikt

O voor niets

Mis wordt gegeven

voor de kurken

houd me weer vast

Verstik me als je kunt

Jij die weet waar Na een subtiele schets

We hebben de schroeven...

Wij de levende kurken

We hebben een paar trucjes.

Oh maar nee niets ernstigs

Er zijn onze verslaafde blauwe plekken die

Opslaan

En al onze overeenkomsten

tussen de tanden

En onze flarden huid

Dat we a en l in elke hoek vinden

Stop niet met schudden

Zo herken ik je

Zelfs als het veel beter voor je is

Dat je iets minder beeft dan ik.

Neem mij, neem mij

We moeten in staat zijn

Geef je over aan carlates

En zelfs

Als we haasten

We zouden moeten zien

Wit licht, witte warmte

Kom op, begraaf me

Geef me over alle randen

Nog een poging

We zijn er weer

Kalm en stil

Kalm en stil

houd me weer vast

houd me weer vast

Verstik me als je kunt...

houd me weer vast

Wij de levende kurken

we hebben het

De levendige corches

We voelen de schroeven