юнкерская - Ночные Снайперы

Кто-то тихо постучал дверь открыл, вошёл и сел.

Я его не приглашал, он так просто прилетел,

Скажи ему: «Спасибо…»

За окном его корабль наслаждался тишиной.

Он вернулся лишь за тем, чтобы взять меня с собой.

Скажи ему: «Не надо…»

Я давно лежу на дне.

Мои мысли — мутный дым.

Сколько лет прошло с тех пор,

Когда я был молодым.

Не нужно говорить.

Да, я знал, что он придёт.

Быть иначе не могло.

Но он опоздал на жизнь — нам опять не повезло.

Скажи ему: «Бывает…»

За окном его корабль был у осени в плену.

Он давно её искал и любил её одну,

Скажи ему: «Удачи…»

Я давно лежу на дне.

Мои мысли — мутный дым.

Сколько лет прошло с тех пор,

Когда я был молодым.

Не нужно говорить.

И прозрачное тепло вдруг упало на ладонь.

Он поднялся и ушёл и не взял меня с собой,

Спроси его: «Куда?..»

И корабль его унёс на плечах осенний плен,

Недосказанность любви оставляя мне взамен.

Скажи мне: «Навсегда…»

Я давно лежу на дне.

Мои мысли — мутный дым.

Сколько лет прошло с тех пор,

Когда я был молодым.

Не нужно говорить.

Iemand klopte zachtjes op de deur, opende hem, ging naar binnen en ging zitten.

Ik heb hem niet uitgenodigd, hij vloog gewoon binnen,

Zeg hem: "Dank u..."

Buiten genoot zijn schip van de stilte.

Hij kwam alleen terug om mij mee te nemen.

Zeg hem: "Niet doen..."

Ik heb lang op de bodem gelegen.

Mijn gedachten zijn troebele rook.

Hoeveel jaar zijn er verstreken sinds?

Toen ik jong was.

Geen behoefte om te praten.

Ja, ik wist dat hij zou komen.

Het kon niet anders.

Maar hij was te laat voor het leven - we hadden weer geen geluk.

Zeg hem: "Het gebeurt ..."

Buiten het raam was zijn schip in de herfst in gevangenschap.

Hij was al lang naar haar op zoek en hield alleen van haar,

Zeg hem: "Veel succes..."

Ik heb lang op de bodem gelegen.

Mijn gedachten zijn troebele rook.

Hoeveel jaar zijn er verstreken sinds?

Toen ik jong was.

Geen behoefte om te praten.

En plotseling viel er een transparante warmte op de handpalm.

Hij stond op en ging weg en nam mij niet mee,

Vraag hem: "Waar? .."

En zijn schip droeg de herfstgevangenschap op zijn schouders,

Het understatement van liefde die mij in ruil daarvoor verlaat.

Zeg me: "Voor altijd..."

Ik heb lang op de bodem gelegen.

Mijn gedachten zijn troebele rook.

Hoeveel jaar zijn er verstreken sinds?

Toen ik jong was.

Geen behoefte om te praten.