я больше не ревную - Ночные Снайперы

Асфальт уходил из-под наших ног.

Я не смела увидеть твои глаза.

Не стало того, кто бы мне помог

нажать на тормоза.

Ты даришь дороге свой силуэт.

А мне оставляешь весны западню.

Кого я в тебе люблю?

Зовет меня к тебе

неторопливый день.

И в небе высоко

поет, поет труба.

У наших тревог

одно окно — в пустоту.

У наших дорог

одна награда — в конце.

И мой свет в твоем лице.

Я больше не ревную.

Мы обвенчаны с небом кольцом серебра.

А ночью свобода водой на щеках.

Не понять мне, что зло — это суть добра,

оно в твоих руках.

И я открываю балконную дверь.

Крошу расстояние выдохом прочь.

И в шаге моем — эта жуткая ночь.

Зовет меня к тебе…

Asfalt links onder onze voeten.

Ik durfde je ogen niet te zien.

Er was niemand die me zou helpen

druk op de remmen.

Je geeft je silhouet aan de weg.

En je laat me een val van de lente achter.

Van wie houd ik in jou?

Roept me naar jou

rustige dag.

En hoog in de lucht

zingt, trompet zingt.

Onze zorgen

één raam - in de leegte.

Door onze wegen

een beloning aan het einde.

En mijn licht is in je gezicht.

Ik ben niet meer jaloers.

We zijn met de hemel getrouwd met een zilveren ring.

En 's nachts vrijheid met water op de wangen.

Ik kan niet begrijpen dat het kwaad de essentie van het goede is,

het ligt in jouw handen.

En ik open de balkondeur.

Ik verpletter de afstand met een uitademing weg.

En in mijn stap is deze vreselijke nacht.

Roept mij naar jou...