толиутротолиночь - Ночные Снайперы

То ли утро, то ли ночь, люблю сына, люблю дочь,

В нас троих стекает время, здравствуй, будущее племя.

А за окнами огни, поскребемся мы одни,

Жжет зрачки температура, замурована микстура,

Сладким фантиком конфет, меня любят или нет.

И потоки безупречных лже фанем буксует вечность,

Жуткий тормоз интернет, новостей как-будто нет.

Припев:

Виноватых будто нет, виноватых ровно два.

Головой дробью асфальт, когда любишь кровь, как кайф.

Когда любишь пьешь сироп, клюквы-кляксы между ног.

Вновь финал один, итог: у любви всегда есть срок.

То ли утро, то ли ночь, люблю сына, люблю дочь,

Мы играем в океаны и невиданные страны.

Зеленеют от тоски чудо-юдо моряки.

Ждет причал своих героев, тех, кто выжил от нас скроем.

Я опять пишу стихи, потому дела плохи.

И сжимается мембрана, 37 — сгораю рано.

И часы пробили два…

Припев:

Виноватых будто нет, виноватых ровно два.

Головой дробью асфальт, когда любишь кровь, как кайф.

Когда любишь пьешь сироп, клюквы-кляксы между ног.

Вновь финал один, итог: у любви всегда есть срок.

Виноватых будто нет, виноватых ровно два.

Головой дробью асфальт, когда любишь кровь, как кайф.

Когда любишь пьешь сироп, клюквы-кляксы между ног.

Вновь финал один, итог: у любви всегда есть срок.

Of het nu 's ochtends of' s avonds is, ik hou van mijn zoon, ik hou van mijn dochter,

In ons drieën stroomt de tijd, hallo toekomstige stam.

En er zijn lichten buiten de ramen, we zullen alleen krabben,

De temperatuur verbrandt de pupillen, het drankje is opgesloten,

Zoete snoeppapiertje, hou van me of niet.

En de stromen van onberispelijke valse fanems blijven eeuwig hangen,

Vreselijk rem internet, alsof er geen nieuws is.

Refrein:

Er zijn geen schuldigen, precies twee schuldigen.

Head shot asfalt, als je van bloed houdt, als een buzz.

Als je graag siroop drinkt, krijg je cranberryvlekken tussen je benen.

Nogmaals, er is maar één einde, het resultaat: liefde heeft altijd een tijdslimiet.

Of het nu 's ochtends of' s avonds is, ik hou van mijn zoon, ik hou van mijn dochter,

We spelen in oceanen en ongeziene landen.

De matrozen worden groen van verlangen.

We wachten op de ligplaats van onze helden, we zullen degenen die het hebben overleefd voor ons verbergen.

Ik schrijf weer poëzie, omdat het slecht gaat.

En het membraan krimpt, 37 - Ik heb een vroege burn-out.

En de klok sloeg twee...

Refrein:

Er zijn geen schuldigen, precies twee schuldigen.

Head shot asfalt, als je van bloed houdt, als een buzz.

Als je graag siroop drinkt, krijg je cranberryvlekken tussen je benen.

Nogmaals, er is maar één einde, het resultaat: liefde heeft altijd een tijdslimiet.

Er zijn geen schuldigen, precies twee schuldigen.

Head shot asfalt, als je van bloed houdt, als een buzz.

Als je graag siroop drinkt, krijg je cranberryvlekken tussen je benen.

Nogmaals, er is maar één einde, het resultaat: liefde heeft altijd een tijdslimiet.